หน้าส่วนตัว
รักฉันนั้นเป็นเช่นน้ำค้าง
พิศดูเหมือนบอบบางและอ่อนไหว
แต่ว่าหยดหยาดนั้นกลั่นจากใจ
เป็นน้ำค้างหยดใสใสให้ได้ยล
ฉันอาจอยู่เรี่ยรายใต้ใบหญ้า
อาจไม่ชื่นฉ่ำอุราดังห่าฝน
อาจเล็กน้อยเร้นลับ ลับตาคน
แต่เธอเองจะได้ยล เพียงสนใจ
พอเริ่มวันฉันทายทักเธอทุกเช้า
เพื่อสู้วันที่นานยาวอย่างสดใส
และกลับมาอีกครั้งอย่างตั้งใจ
อยู่เป็นเพื่อนยามหวั่นไหวในค่ำคืน
แต่ฉันคงถอยออกมาลาเธอไป
ยามอาทิตย์สาดแสงใส เธอใจชื้น
ยามเธอสุขอบอุ่นใจไร้กล้ำกลืน
แต่ยามเศร้าน้ำตารื้น...
....ฉันจะกลับมายืนอยู่ที่เดิม......
ละอองน้ำ 22 เม.ย. 2545 12:28 น. - ID 14277 
801
4
0
22 เมษายน 2545 13:38 น. - comment id 46914
ลึกซึ้งดีนะ ละอองน้ำ เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
22 เมษายน 2545 23:12 น. - comment id 47044
เป็นสตรีไทยใจกล้า มือก็พิมพ์ ดาบก็แกว่ง... เข้าใจคิดนะ.....กลอนเพราะมากจ้ะ
22 เมษายน 2545 23:12 น. - comment id 47045
เขียนได้ดีมากจ้ะ ชื่นชมจ้ะ
16 กันยายน 2545 19:52 น. - comment id 77026
ไปรับคำท้าใครมาล่ะนี่ ...อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
