จะตอบแทนกันอย่างไรก็ย่อมได้ จะโกรธ..จะเกลียด..มากแค่ไหนจะไม่ร้องขอ จะปล่อยให้เธอระบายความในใจ..ที่ทนเก็บกดเอาไว้ให้เพียงพอ ทุกเรื่องราวทั้งหมดฉันเป็นผู้ก่อ..ขอยอมรับเอง ขอโทษนะคนดี ฉันทำให้ความเชื่อมั่นระหว่างเราที่มี..ต้องคลอนไหว รักคือความซื่อสัตย์..ต้องมั่นคงต่อกันและกัน..ไม่นอกใจ ทั้งที่เธอช่างแสนดีกว่าใคร..แต่ฉันกลับพลาดพลั้งไป..รับใครเข้ามา ต้องทำให้คนที่ฉันรักต้องผิดหวัง เพราะไม่อาจยับยั้ง..ความหวั่นไหวเอาไว้ได้ วันนี้เมื่อสำนึกตัว..ก็กลับกลัวการไม่ให้อภัย ขอโอกาสบ้างได้ไหม..ให้คนที่หลงทางไป..ได้พิสูจน์ตัวเอง
22 เมษายน 2545 02:25 น. - comment id 46782
ในความรักมีคำว่าให้อภัยเสมอ...เขียนได้ดีจ้ะ...แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็ขอให้เค้าเข้าใจในคำขอโทษนะจ้ะ
22 เมษายน 2545 10:36 น. - comment id 46828
ฮืมมมมม เคยเป็น ... มันไม่ดีเลย กลัวเหมือนกัน ตอนนี้เหมือนกำลังรอการอภัย
22 เมษายน 2545 11:01 น. - comment id 46846
แล้วถ้ากลับไปฟังเพลง ตอบได้ไหม ของหนุ่ยหล่ะคะ จะยังให้อภัยกันหรือเปล่า กลอนเพราะดีค่ะ
22 เมษายน 2545 11:31 น. - comment id 46869
ถ้าผิดครั้งแรกก็น่าให้อภัยนะ แต่ถ้าผิดบ่อยๆไป ก็...คงต้องทำใจเผื่อไว้บ้าง
22 เมษายน 2545 13:30 น. - comment id 46906
นั่นจิ คนเราก็ต้องมีผิดพลั้งไปบ้างอ่ะเนาะ แต่ถ้าเค้าเป็นคนผิดล่ะ จะอภัยให้เค้าหรือป่าว... เป็นกำลังใจให้จ้ะ