ไอ้แมม-ไอ้มึน...

คีตากะ

ไอ้แมม-ไอ้มึนคู่ซี้...ดีกรีด๊อก
ใช่กระจอกหมาไทยใจห้าวหาญ
กินข้าวหม้อเดียวกันทุกวันวาร
รักกันปานกลืนกินแทบสิ้นใจ

ไอ้แมมสัญชาติไทยถึงไร้บัตร
แต่เรื่องกัดมิเคยแพ้แก่หมาไหน
มันสุขุมลุ่มลึกล้ำกว่าใคร
ถึงมิได้จบนอก...จิ้งจอกยอม

ส่วนไอ้มึนหมาไทยเกิดในป่า
การศึกษาไม่พอจะหล่อหลอม
เรื่องปราดเปรียวว่องไวไม่มียอม
มันชอบอ้อม "ลอบกัด" ฟัดเขี้ยวจม

ยามสงบมันรักกันฉันน้องพี่
เว้นยามที่กินข้าวกร้าวเสียงขรม
กัดกันเองทุกทีมีอารมณ์
กลิ้งตัวกลมข้าวปลาพากระจาย

ยามรุกรบศึกมาพาร่วมจิต
ประหนึ่งมิตรร่วมสาบานฮึกหาญหลาย
ปราบศัตรูย่อยยับลับปางตาย
ตัวไหนหงายล้มคว่ำมันซ้ำเติม

วันก่อนหมาบ้านอื่นยืนจังก้า
นับได้กว่าสิบตัวมัวฮึกเหิม
ไอ้แมมเห็นวิ่งฟัดกัดประเดิม
ไอ้มึนเติมรวมพลังดั่งรู้กัน

เหล่าศัตรูแตกพ่ายไปหลายทิศ
เกือบพิชิตมีชัยได้สุขสันต์
ไอ้แมมเกิดพลาดท่ามาล้มพลัน!
ไอ้มึนหันเข้าจวกพวกเดียวกัน!

ผลไอ้แมมโดนรุมประชุมเขี้ยว
อ่วมตัวเดียวอ่อนล้าแทบอาสัญ
ส่วนไอ้มึนแปรพักตร์มักงงงัน
สมชื่อมันนั่นหนาพาละเมอ

อนิจจา! หมาหมู่ดูสับสน
หาต่างคนเท่าใดมิใช่เหรอ?
เปลี่ยนจากมิตรเป็นศัตรูดูเอาเกลอ
เพียงเหิมเห่อตามกระแสแพ้มายา....