คุยเฟื่องเรื่องการเมือง...

KIRATI

สองตายายขายหนมครกอยู่โคกขาม
ยายชื่องาม ตาชื่อเทิด บรรเจิดศรี
วันหนึ่งตา ถามยายว่า พรรคไหนดี
ยายบอกมี พรรคเฝ้าดู อยู่ในใจ
ตาถามต่อ ก็แล้วมัน พรรคไหนเล่า
ตากระเซ้า ชี้จี้ยาย ว่าพรรคไหน
ยายหงุดหงิด คิดไม่ออก เลยบอกไป
จริงในใจ จะเลือกพรรค แต่รักเธอ
ตาได้ยิน ยิ้มสะแหยะ แคระหนมครก
ทำตลก ถ้าไม่รู้ ตรูเสนอ
พรรคเบอร์หนึ่ง ถนอมไว้ ในใจเธอ
อีกหนึ่งเบอร์ พรรคเบอร์สิบ กระซิบยาย
ยายบอกว่า ถ้าไม่โหวต แกโกรธป่ะ
โอ๊ย...ไม่ง่ะ...ถ้าโกรธแก ใครจะขาย
เรารักกัน...มาเนิ่นนาน...ผ่านสบาย
หลายเรื่องร้าย...เกินจะโกรธ ทำโทษลง.....ตาพูด..
ยาย.....งั้นฉันเลือก ไม่เลือกใคร ที่ไหนนะ
ตา.......เอาเลยจ๊ะ...แล้วแต่แก แน่ประสงค์
             ส่วนตัวฉัน มั่นในจิต คิดมั่นคง
             ฉันอยากลง สมัครขู่...ไปสู้มัน
เชอะ...
ยายว่า...หน้าอย่างแก อยู่แกตาย จะดีกว่า
               เขาเรียกตา แกอายุ บรรลุฝัน
               แง้มฝาโลง อย่าหลงไป ให้ใครมัน
               หงอกแกนั้น จะโดนถอน ฉันสอนแก
ตา.......ก็ยายก็... ยายไม่เห็น รึไงเล่า
            มีผู้เฒ่า ที่แก่กว่า...ยังกล้าแถ
            แกกับฉัน แก่ป่านนี้ มีใครแล
            ถ้าเราแก่ เป็นซือแป๋ ...คงแลเรา
ตาพูดต่อ ฉันนะฝัน ว่าวันนึง...ถึงวันหนึ่ง
              ฉันจะดึง...อภิสิทธิ์  มาชิดเข่า
              ข้างทักษิณ...แล้วชี้สั่ง...โน้นแน่ะเตา
              โดยมีเรา สองตายาย...สบายมือ พูดพราง หัวร่อไปพราง
              แคระหนมครก ยกหนมแคระ...กระแซะสั่ง
              สองเรานั่ง...เก็บสตังค์ ...เล่นมือถือ
              แชตอย่างโก้ โอบาม่า ...มาหารือ
              มาร์คลงมือ แม้วคอยถือ ...กระทงรอง
               รมต.ก็มากิน ขนมครก
               รองนายก ก็มานั่ง สั่งไปสอง
               เผลอเผลอนะ...แกน่ารัก ถูกพรรคจอง
               ให้ไปลอง ยกมือนั่ง ฝั่งสภา
ยายขัดขึ้นมา...ตื่น ตา...ตื่น...ฉันไม่บ้า กะแกดอก
                        ถ้าถูกหลอก ให้ไปนั่ง ฟังมันบ้า
                        ฟังผู้แทน ให้แตนต่อย ดีกว่าตา
                        ช่วยยกกา กะทิหน่อย ค่อยค่อยแก
                         เดี๋ยวจะหก รองนายก จะอดแดก
                         คุณพระแหก!!!  แตกจนได้ ไอ้ตาแถ
                         บอกให้ค่อย หน็อย...ไม่คิด จิตปรวนแปร
                          ท่านซือแป๋...ไปแปรรูป กะทิเลย
                          มาให้เร็ว ก่อนนักเรียน จะขึ้นรถ
                          เดี๋ยวก็อด ขายหนมครก...ให้หกเขย
                          นะพ่อสังข์...พ่อเนื้อทอง ของงามเฉย
                          รีบไปเลย...ก่อนทว่า...สภาวาย
                         ตาตลบ โสร่งวิ่ง จนลิงโผล่
                         วิ่งเขี้ยวโด่..น้ำหมากหล่น พ่นเป็นสาย
ยายคิดในใจ    จริงของตา ว่าแก่เฒ่า เราคงตาย
                          หนมครกขาย ที่โคกขาม ไปตามกัน
    ไม่มีใคร ที่ไหนแล้ว พ่อแก้วเทิด
    ผู้ประเสริฐ สุดที่รัก มั่นของฉัน
    ตื่นตอนนี้...มีแกอยู่ ดูตะวัน
   เห็นพระจันทร์...เพียงโอบขวัญ ฉันกะแก
   เสียงหืดหอบ สต๊อปหยุด ตรงจุดเดิม
   พอตาเติม กะทิใส่ มิวายแถ
  ฉันว่านะ เบอร์ห้าเห็น เป็นตัวแปร
    ยายนิ่งแล...ฟังตาพูด...แล้วจูบตา...
     ตาสะดุด หยุดพูดลง เพราะโดนจูบ
     เอามือลูบ หน้าผากแตะ แมะมือว่า
     ไม่สบาย รึ ไงหนอ หยิบห่อยา
       กินพารา...ก่อนเถอะว่า จะบ้าเป็น
      แกจูบฉัน ทำไม ฤา  รึเห็นเขี้ยว
       แว๊บประเดี๋ยว เพียงเขี้ยวโผล่ โอ้โหเห็น
       เกิดหวั่นไหว รึไรเล่า เจ้าผ่องเพ็ญ
       นี้ก็เย็น รอค่ำก่อน...อย่าร้อนลา
        ยายได้ยิน กระโดดถีบ หนีบผ้านุง
        อย่ามายุ่ง...กะฉันนะ ไอ้แก่กล้า
          ตัณหากลับ จะจับเจือน ให้เหมือนปลา
          อ้าวยายบ้า มาจุ๊บฉัน มันยังไง
           เออ...ก็ฉัน เห็นตามแก แถไปเรื่อย
            คิดเรื่อยเปื่อย เลยเผลอตัว จูบเข้าให้
          บ๊ะ..ว่าแล้ว แกก็คิด...ผิดประไร
            คิดใช่ไหม...ว่าฉันคล้าย ใช่ผู้แทน
ยาย.....โถ...ตาแก่...แกชื่อเทิด บรรเจิดศรี
            แกมีดี...แต่น้อยนิด...อย่าคิดแสน
ตา...  .เออ...รู้แหละ ไม่เป็นแหละ ผู้ทงแทน
            งั้นเป็นแตน...ต่อยพรรคน้อย...หน่อยนะยาย 
ยาย....  มองตาเขียว...
           เออๆๆๆ ขายของๆๆ  ไอ้แก่บ้า แอบยิ้มจิ๊ดๆ...อิอิ
ต่ะแล่ม ๆๆๆ...