บนเส้นด้ายแห่งชีวิตน้อยนิดนั้น ดวงตะวันส่องแสงสำแดงฉาย มิเลือกคนชนชั้นอันหญิงชาย ทั้งดีชั่วหลากหลายพร่างพรายมา เอื้อประโยชน์น้อยใหญ่ในสรรพสิ่ง ล้วนละทิ้งตัวตนบนเวหา จึ่งเท่าเทียมเปี่ยมรักแห่งมรรคา ดาวดาษดามากมายพรายเปรมปรีดิ์ ยามอาทิตย์อัสดงทิวงคต วันวารหมดสิ้นไปในวิถี ทิวาพรากจากลาฟ้าราตรี ยังคงมีหมู่ดาวพราวกมล เดือนและดาวอาจด้อยน้อยแสงสี แต่ราตรีมืดหมองครองเวหน ย่อมขับเน้นสีแสงแห่งสากล ให้แลยลระยับงามจับตา เปรียบสังคมป่วยหนักรักห่างหาย ความมืดพรายครอบงำดำหนักหนา เพียงหนึ่งมิ่งมิตรแท้แผ่รักมา อาจดีกว่าหมื่นล้านชนจนน้ำใจ...
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 22:12 น. - ID 140524 
2593
1
0
5 มิถุนายน 2554 14:27 น. - comment id 1197690
5 มิถุนายน 2554 18:19 น. - comment id 1197719
ขอมาเป็นมิ่งมิตรครับ
6 มิถุนายน 2554 00:02 น. - comment id 1197786
ยินดีครับ มีมิ่งมิตรแม้เพียงคน ก็นับว่าไม่เสียชาติเกิด อิอิ(เหมือนนิยายกำลังภายในหรือเปล่า)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
