กระดึง สายลม คมดาบ...

คีตากะ

โลกแนบเศียรเข้าหาดวงอาทิตย์
ฤดูกาลวิปริตผิดหลักฐาน
ควรคิมหันต์กลับหนาวร้าววิญญาณ
ประหนึ่งปานเหมันต์บั่นเสียดแทง

ลมเหนือล่องปะทะตะวันตก
หมู่วิหคหล่นร่วงดวงอับแสง
ดินฟ้ารวนปรวนแปรแผ่สำแดง
คล้ายเตือนแจ้งบอกเหตุลางเลศนัย

สูดสายลมเย็นเยือกในเฮือกหนึ่ง
เสียงกระดึงชายคามาสั่นไหว
สายลมแรงแฝงพลังยังกวัดไกว
ยอดไม้ใหญ่โงนเงนเอนไปมา

กายสะท้านสั่นเทาเฝ้าครุ่นคิด
โลกแผกผิดเพี้ยนไปให้กังขา
ร้อนหนาวฝนผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมา
เพียงเพลาช่วงสั้นหวาดหวั่นใจ

ภัยพิบัติธรรมชาติซัดฟาดโลก
ยังทุกข์โศกส่ำสัตว์ตัดชีพขัย
ย้ำชีวิตจ้อยร่อยด้อยเพียงไร
ใช่ยิ่งใหญ่กว่าทรายที่ก่ายกอง

เดือนและดาวสลัวมัวสีแสง
ราตรีแห่งมืดมนจำหม่นหมอง
มัจจุราชเขม้นเล็งเขม็งมอง
หมายครอบครองชีวิตยามนิทรา

ธรรมชาติเปลี่ยนไปเฉกใจเปลี่ยน
ชนเบียดเบียนเกลียดชังทั้งริษยา
คอยอาฆาตมาดร้ายหมายชีวา
หลงลืมอหิงสาสัมมาธรรม์

เพียงหมายมุ่งผลประโยชน์จิตโหดร้าย
บำเรอกายนิยมจมโมหันต์
บำรุงจิตจอมปลอมย้อมชีวัน
จูงมือกันสู่เหวล้มเหลวชน....