อาลัยโดม..อาลัยบุษยา
ศรีสมภพ
อาลัยโดม ..อาลัยบุษยา
โดมในดวงใจ สั่งไทร อาลัยร่มพฤกษ์
ร่ายระทึกนึกถึงเพลงบรรเลงแล่น
ขับสำเนียงเสียงเศร้าหวานใครปานแทน
ช่างไพเราะเสนาะแสนถึงแก่นใจ
กระซิบสวาท..บาดบั่นขั้นจะขาด
โสตประสาทชัดสะอื้นจะฝืนได้
ลึกและเร้าเคล้าสวาทเกินปัดไป
กล่อมทรวงในใสเสนาะเพราะเสียงเธอ
รังสีทอง ส่องพิสุทธิ์ บุษยารังสี
เปล่งประกายในฤดีนี้เสมอ
พรแสวงแห่งสวรรค์นั้นเลิศเลอ
แก้วเสียงเธอ ปานระฆังกังสดาล
ขอฝากหมอน..นอนหนุนไว้อิงไออุ่น
ฝากกลิ่นกรุ่นละมุนละไมได้ขับขาน
เป็นปรากฏบทเพลงแห่งวันวาน
สอดประสานสนั่นเสนาะ เพราะจับใจ
น้ำตาดาว..พราวพร่างเหมือนสั่งฟ้า
แดนนภา ลาภูพิงค์ ยิ่งจะใช่
ลอยทะเลเห่ให้ฟัง ฝั่งหัวใจ
เพียงสิ้นกายใช่สิ้นสุด..บุษยา !
ร่วมรำลึก และอาลัย..บุษยา รังสี ๑ ปีที่จากไป
๑๕ ก.พ.๕๔