เมื่ออาทิตย์ลับขอบฟ้า หมู่ดาริการ่ำร่าย เวิ้งฟ้าวิบพริบพราย สองตายายชี้ชมดาว ย้อนไป วันวัย ใจชื่นชุ่ม คิดถึง วัยหนุ่ม และวัยสาว ตักเคยหนุน ยังอุ่นผ่าว เรื่องราว แรกรัก ยังจดจำ ยายชี้ให้ดูหมู่ดาว ทอแสงสุกสกาวยามค่ำ นั่นดาวประจำเมืองขึ้นนำ งามล้ำนะตา...นะตา ทั้งสองตา ตามิมองเห็นสิ่งใด มากไปกว่าหัวใจที่ตรงหน้า รู้ไหม ยายเหมือนเส้นขอบฟ้า เส้นที่ตา ไปถึงได้จริงจริง โปรดจำไว้ซึ่งพจนาท วิญญาที่วาดได้ทุกสิ่ง อ่ะ...ตาจ๋าขอไหล่จะได้พิง ราตรีนี้เราจะผิงดาวกัน... ยาย ...ยาย... โน่นอาทิตย์ก็แย้มขึ้นแต้มฟ้า ตาให้ถ้อยสัญญา และคำมั่น ตื่นเถิด เปิดตามาดูตะวัน ค่ำนี้จะพาชมจันทร์ กันอีกคืน บทส่งใจ "เมื่อพระอาทิตย์เข้านอน เราก็ควรพักผ่อนซะบ้าง นึกคิดจะมัวทำงานอยูทำไม" เมื่อวันก่อน โดยแม่มด & แทนคุณ
4 กุมภาพันธ์ 2554 17:16 น. - comment id 1181188
อ่านแล้วยิ้ม...อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2554 21:18 น. - comment id 1182634
เห็นดวงจันทร์แล้วคิดถึงบ้านครับ
3 กุมภาพันธ์ 2554 21:22 น. - comment id 1182635
คืนชมจันทร์ไพเราะจับใจจริงๆค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2554 15:44 น. - comment id 1182732
น่ารักจังเลยค่ะสองตายาย...อิอิ
2 กุมภาพันธ์ 2554 16:14 น. - comment id 1182737
2 กุมภาพันธ์ 2554 16:51 น. - comment id 1182753
............ ภาพประกอบงดงามมาก บทกลอนก็ไพเราะ ...............
2 กุมภาพันธ์ 2554 19:53 น. - comment id 1182763
3 กุมภาพันธ์ 2554 09:17 น. - comment id 1182838
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้อวดไช้ ตั๊วถั่งตั๊วถั่งค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2554 12:42 น. - comment id 1182870
ภาพก้อสวย..กลอนก็ซึ้งจัง..ถ้ามีสองตายายจิงๆๆก็คงดี..
3 กุมภาพันธ์ 2554 15:26 น. - comment id 1182900
อ่ะแฮ่ม..ย่องๆๆๆ แอบดู ตากะยายดีก่า.. ว่าแต่นั่งชมอยู่แถวไหนค่ะ..ตาจ๋า ยายจ๋า