เคราะห์กรรม

ไก่เอยช่างขัน

โรคภัยไข้เจ็บหน่วงเหน็บแสนโศก  ผู้ใดไร้โรคเป็นโชคหนักหนา
เจ็บบอบตรงนั้นแทบบั่นวิญญา  โรคะรุมราเกาะกินชิ้นเนื้อ
 ในปอดมีน้ำทุกยามจะหนาว  เจ็บปวดรวดร้าวปอดขาวติดเชื้อ
หายใจก็ปวดร้าวรวดหลายเหลือ  มิสบหรือจะเชื่อเจ็บเยื้อทรมาน
 ใกล้รุ่งยุ่งหนักน้ำมักจะเย็น  น้ำในอกเช่นน้ำทุกสถาน
หนาวนักไข้สูงพุ่งพ้นประมาณ  เหงื่อไคลไหลการรนราญเหลือใจ
 ยามนอนทุรนลุกโรคปลุกไม่ให้หลับ  ให้ทนระกำรับประจักษ์จับด้วยทัพใหญ่
ต้องทนนจนแรงหมดน้ำตาหยดคละเหงื่อไคล  หลับได้ด้วยสิ้นไร้พลังแล้วชีวี  				
comments powered by Disqus
  • อนงค์นาง

    5 ธันวาคม 2553 05:03 น. - comment id 1171777

    อันโรคภัยไข้เจ็บแม้เหน็บหนาว 
    อาจปวดร้าวเกินทนจนหม่นหมอง 
    ขอให้ใจเข้มแข็งดั่งแสงทอง 
    ทุกหอห้องหัวใจให้อดทน 
    
    ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้หายเร็วๆนะคะ
    
     36.gif36.gif36.gif11.gif
  • ไก่เอยช่างขัน

    12 ธันวาคม 2553 06:26 น. - comment id 1172961

    ตอนนี้มันกลับมาเจ็บอีกแล้วแหละครับ รำคาญตัวเองจังครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน