...เทพีแห่งพฤกษ์ไพร...

ลานจันทร์ฝันกวี

มองดูหยดน้ำฝนหยดน้อยหยาดย้อยแต้มอยู่บนปลายใบพฤกษา
ร้อยรำพัน...ฝันคำนึงไปถึงนางพญาแห่งป่าอันไกลโพ้น
เจ้าหญิงแห่งป่าในความฝัน..คล้ายยลยินเสียงบุหรงร่ายร้อง..ลำตัวอ่อนฟ้อนเริงรำงามงอน
..กลิ่นเอื้องป่า  โชยมาแต่ไกล...หอมนัก....หอมจนใจรู้สึกสะอาด..สงบเย็น..ปานว่า  ได้พบกับ...จอมนารีเทพีแห่งพฤกษ์ไพร..ยากหาผู้ใดเสมอเหมือน
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน