เมื่อพ่อลั่นกลองรบ

สุรศรี

พ่อฉันนั้นยังแกร่ง	ยังแข็งแรงและมีไฟ
ข่าวคราวในเมืองใหญ่	พ่อสนใจและติดตาม
เขาบอกมีการรบ	พ่ออยากพบไม่เกรงขาม
ประเทศมีสงคราม	ลูกอย่าห้ามพ่อจะไป
สงครามในเมืองหลวง	มันหนักหน่วงกว่าศึกไหน
ผุ้คนจากบ้านไกล	เข้าเมืองใหญ่ไปประท้วง
พ่อจ๋าจงอย่าไป	ลูกห่วงใยแม่เป็นห่วง
อันตรายในเมืองหลวง	ภัยทั้งปวงมันมากมี
ลูกเอ๋ยจงอย่าห้าม	แม่อย่าปรามเลยครั้งนี้
พ่อไปปราบไพรี	จงอยู่ดีอย่าห่วงใย
สังคมมีชนชั้น		เอาเปรียบกันอยู่ร่ำไป
ยุติธรรมอยู่ที่ไหน	ประชาธิปไตยจะต้องมี
สังคมมีเอาเปรียบ	ถูกย่ำเหยียบถูกขยี้
อ่อนแอถูกย่ำยี	ถูกกดขี่ถูกบีทา
สังคมต้องแยกแตก	ถูกแบ่งแยกเพราะปัญหา
เบื้องหลังใครบัญชา	ใครชักนำใครบงการ
แม่หยิบกระติบข้าว	กล่องสีขาวที่พ่อสาน
น้ำพริกปลาทอดจาน	เอาไว้ทานระหว่างทาง
หยิบสร้อยมาห้อยคอ	เชิญหลวงพ่อประทับวาง
ตะกรุดเป็นเครื่องราง	ให้แคล้วคลาดปราศโพยภัย
หยิบบัตรประชาชน	ไว้ติดตนต้องนำไป
โทรศัพท์ที่ต้องใช้	จดเบอร์ไว้โทรหากัน
ไม่มีมีดดาบดอก	ไม่มีหอกไปโรมรัน
พร้าขวานจะฟาดฟัน	โล่เขนดั้งนั้นไม่มี
ไร้ม้าช้างกรำศึก	ที่โลดคึกฝึกมาดี
สมรภูมิเข้าราวี	ในครั้งนี้ต้องเปลี่ยนไป
ลมทุ่งฝากแม่ด้วย	ชีพไม่ม้วยจะนำชัย
ลมฝนฝากทรายวัย	ลูกของข้าเจ้าจงคอย
ฝากดินดูแลด้วย	ทั้งสวนกล้วยแลไร่อ้อย
ฝากฟ้าเมตตาหน่อย	ช่วยโปรยฝนพรมไร่มัน
พลรบจะไปศึก	 ต่างคักคึกพร้อมประจัน
เสียงแตรดังสนั่น	ลั่นกลองรบจะยกทัพ.....
...........................................................................................
....ดอกเอ๋ยดอกราตรี	ค่ำนี้ทีวีออกข่าว
รัฐบาลมีหลายเรื่องราว	เรื่องเศร้าเรื่องร้าวโปรดฟัง
เนื่องจากมีการชุมนุม	ของกลุ่มเสื้อแดงแข็งขัง
ก่อความเดือดร้อนเสียงดัง	บ้านเมืองต้องพังวุ่นวาย
กองทัพจำเป็นต้องรุก	ต้องบุกให้แยกแตกสลาย
เมื่อมีบาดเจ็บล้มตาย	เลวร้ายแต่ก็จำเป็น
มีมือที่สามแอบแฝง	ปะปนเสื้อแดงดั่งเห็น
ซุ่มยิงทำร้ายซ่อนเร้น	นี่คือประเด็นความจริง
รัฐบาลมีความเสียใจ	ต้องขออภัยทุกสิ่ง
ขอเสียสละไม่ทิ้ง	ไม่นิ่งทำงานต่อไป
.............................................................................................
....ลมเอยเจ้าลมร้อน	ละลิ่วปลิวว่อนไฉน
หรือนำข่าวคราวเมืองไกล	บอกว่าพ่อไม่กลับมา
หรือสงครามยังไม่จบ	พันธกิจนักรบแกร่งกล้า
เมื่อไม่มีชัยคืนนา	ตัวข้าจะไม่หวนคืน.......