ขอไว้อาลัย พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา

นายชิตไวทย์

บทเรียนแด่ จชต.
          เสียงนก เสียงกา ใช่ไหม	จึงไม่ เล็งเห็น คุณค่า
ไม่ก้อง พ้องเสียง เงินตรา	                     ศรัทธา ค่อยค่อย ถอยลง
          สี่สิบ ขวบปี ที่เสี่ยง	                     มีเพียง อ้อล้อ ยอส่ง
ยัดเยียด ยกยอ พอหลง	                     เจ้าจง สุ่มเสี่ยง ต่อไป
          จวบวัย จวนใกล้ เกษียณ	วนเวียน ท้องที่ ดีไหม
อย่าหวัง หลีกลี้ หนีไกล 	                     ที่ใหม่ มีคน จับจอง
         นานา เหตุผล กล่าวอ้าง	ปิดทาง โยกย้าย คลายหมอง
ไร้ลาภ สักการ มากอง	                     ก็ต้อง ทนอยู่  ประทัง
         แม้พัก บั้นปลาย ชีวิต	                     หมดสิทธิ์ โอกาส พลาดหวัง	
ได้พัก ยามกาย เปี่อยพัง	                     โธ่ถัง ! ลมปราณ ไม่มี
         นี่แหละ ! โฉมหน้า สังคม	โสมม ใส่ร้าย ป้ายสี
ไม่แยก ผิดชอบ ชั่วดี	                     ปฐพี จึงลุก เป็นไฟ
        ไร้ซึ่ง มรรคา แห่งธรรม	อามิส ชี้นำ ทางได้
ถามหา ยุติธรรม อยู่ไหน ?	                     แดนใต้ คงได้ แปรเปลี่ยน
        เครื่องราช และยศ ยามตาย	คงหมาย ไว้กัน คลื่นเหียน
จารึก ไว้เป็น บทเรียน	                     สมเพียร เอกสมญา.