ฮิมฝั่งหนองหาร อ้ายนี่นั่งเบิ่งฟ้า กอดเข้ายามมื้อแลง อยู่ฮิมฝั่งหนองหาร บ้านเฮายามนี้ มาคิดพ้อแต่หน้า คำแพงน้องของพี่ งานธาตุเชิงชุมปีนี้ นางฟ้าเจ้าอยู่ใส เขาภูพานได้แต่เศร้า กะยังคอยถามข่าว บ่ยอมกินข้าวน้ำ คอยถ่าแต่พะนาง ฝนไหลรินจากฟ้า คือจั่งน้ำตาไหล ย้อนเจ้าไกลบ้านเฮา ข่าวคราวบ่มีฮู้ คือจั่งปลาซิวสร้อย ไหลลงแม่น้ำก่ำ บ่ยอมคืนต่าวโค้ง คืนบ้านเก่าหลัง บ่มีมนต์ดอกหล้า อ้ายบ่แม่นผาแดง สิไปแปลงมนต์ขลัง ให้พะนางคืนบ้าน ย้านผู้เขียวใบหม่อน ศรีออนซอนน้องของพี่ หลงเมืองกรุงแล้วห่านี้ จั่งลืมบ้านบ่ต่าวคืน อ้ายนี่นั่งเบิ่งฟ้า กอดเข่ายามมื้อแลง ฟังแต่เสียงลมพัด ฟาดฟองเป็นคลื่น ให้เจ้าคืนกลับห้อง เมืองสกลคือเก่า วานสายลมบอกเจ้า ให้คืนบ้านเก่าหลัง อ้ายศรียังอยู่ยั้ง ถ่านางอยู่คือเก่า ฮิมหนองหารหม่องนี้ ให้โงโค้งต่าวคืน...เด้อหล่าเด้อ...ฯ ........................................... อธิบาย ฮิม.....ริม อยู่ใส.....อยู่ไหน คอยถ่า....คอยท่า ต่าวคืน,โงโค้ง,คืนบ้าน....ขอให้กลับมา รีเทิน คือจั่ง...เหมือนดั่ง แม่น้ำก่ำ...แม่น้ำสายหนึ่งที่น้ำจากหนองหารไหลลงครับ คำแพง ....มายเดียร์ สุดที่รัก ต้องขออภัยครับ บางคนบอกว่าสุรศรีไม่แปลให้เลย เปิดดิกชันนารีก็ไม่เจอ.....ไม่ยากหรอกแปลง่าย ๆ ครับ ด้วยรักจากใจครับ
5 กุมภาพันธ์ 2553 08:54 น. - comment id 1096308
น้ำก่ำ... เป็นแม่น้ำ ที่ไหลมาจากเขื่อนน้ำพุง ลงสู่หนองหาร มิใช่หรือ... ด้วยมิตรภาพ...
5 กุมภาพันธ์ 2553 09:03 น. - comment id 1096312
เพลง... หนองหานตะวันรอน ศิลปิน... อรวี สัจจานนท์ โอ้ ละเหนอ โอ๋ โอ้ โอ โอ้ละเหนอ แดดร่มลมหนาว สาวเมืองสกลคอยหา เมื่อยามตะวันค่ำฟ้า แดดล้าหนองหาน ถิ่นเก่าแดนฝัน สองเฮาเคยเดินเพลิดเพลิน พรอดพร่ำคำฮักต่อกัน สัญญาว่าจะฮักมั่น ไม่เปลี่ยนแปรผัน ตราบฟ้ามลาย บ่นานเท่าไหร่ ฮักไกลถิ่นเก่าลืมกัน ลืมฮักที่เคยผูกพัน ลืมทั้งสัญญา ที่เคยให้ไว้ ทิวสนลู่โอน เหมือนคนบ่จริง กลอกกลิ้งกลับกลาย เมื่อยามได้เจอหญิงใหม่ ก็ลืมฮัก ที่เคยผูกพัน ลุ่มภูพาน นั้นมีเรื่องรักยิ่งใหญ่ ท้าวผาแดงกับน้องนางไอ่ เล่าขานไว้ คู่เคียงหนองหาน เป็นนิยายรัก อันมั่นคง เล่ามาเนิ่นนาน บ่เหมือนนิทาน เรื่องฮักหลอกลวง ของอ้ายดอกหนา แดดอ่อนค่ำนี้ ฤดีก็สั่นสะท้าน คิดฮอดเคยฮักผูกพัน โอ้สาวหนองหาน อกใจเหว่ว้า แสงลำสุดท้าย กำลังจางหาย ลาลับจากตา ฮักเอยที่เคยสัญญา ก็จากลาตามแสงตะวัน แดดอ่อนค่ำนี้ ฤดีก็สั่นสะท้าน คิดฮอดเคยฮักผูกพัน โอ้สาวหนองหาน อกใจเหว่ว้า แสงลำสุดท้าย กำลังจางหาย ลาลับจากตา ฮักเอยที่เคยสัญญา ก็จากลาตามแสงตะวัน เคยไปนั่งเล่นฮิมหนองหารอยู่จ้า
5 กุมภาพันธ์ 2553 09:31 น. - comment id 1096328
อ่านโดยรวมก็พอเข้าใจค่ะ ภาษาอิสานก็น่ารักดีเด้ออ้าย ชอบคำว่า หม่องนี้ จัง น่ารักมั่กๆ
5 กุมภาพันธ์ 2553 11:00 น. - comment id 1096360
๐ อ้ายเอ้ย...นังถ่านางคืนบ้าน ดนหลายบ่มาเมือ...ยั่งมีน้องนังถ่าอ้ายอยู่เด้อ.. เขาบ่เมือกะอย่าถ่าหันหานางผูนังคอย...เด้ออ้ายเด้อ...
5 กุมภาพันธ์ 2553 11:55 น. - comment id 1096382
ต้องขออภัยครับคุณลูกหนองหาร ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็คงเข้าใจผิดครับ ต้องขอโทษท่านผู้ชมครับ ขอคุณคุณลูกหนองหารครับ คุณเพียงพลิ้ว เพลงนี้เพราะมาก ๆ ครับ คนร้องก็สวย ดนตรีก็ไพเราะครับ ขอบคุณในไมตรีครับ เออ...ว่าแต่ว่าคนละคนกับเพียงแพวนะ คุณวิริสมาหรา ต้องขออภัยครับถ้าภาอีสานทำให้คุณ ต้องลำบากและทรมานสายตา คำว่าหม่อง หมายถึงที่นี่ครับลืมบอกไป ยังมีอีกหลายคำที่น่ารัก รวมทั้งผู้คนชาวอีสานอโยเฉพาะหนุ่ม ๆ ครับ ไม่เชื่อลองครบดูก็ได้เด้อ...อึ๋ยยย นางฟ้า... เห็นมะไม่ใช่แค่มนุษย์นะ นางฟ้าก็มาด้วย..อ้ายยังคอย เจ้าคือเก่าเด้อ....
5 กุมภาพันธ์ 2553 13:46 น. - comment id 1096408
วันหน้ามาเล่าท้าวผาแดง นางไอ่ ให้ฟังด้วยนะครับ..
7 กุมภาพันธ์ 2553 17:31 น. - comment id 1096996
เศร้าใจแต่ได้กลิ่นไอโรแมนติกมากอ่ะครับพี่ศรี