เมื่อไม้ป่าต้องฝนบนพื้นแล้ง ที่อ่อนแรงก็กลับฟื้นตื่นขึ้นใหม่ มวลพฤกษาทั่วชัฏก็ผลัดใบ เพื่อผลิตลมหายใจให้มวลชน อุดมการณ์นั้นเป็นเช่นใบไม้ ที่แตกยอดทอดใบเมื่อได้ฝน หลั่งเอาหยาดน้ำใสของใจคน มาเลี้ยงต้น...ใบผลิปณิธาน เธอคือหยาดน้ำใสใต้แผ่นฟ้า หล่อเลี้ยงกล้าที่เกิดใหม่เมื่อไหลผ่าน คมและเข้มด้วยชีวิตจิตวิญญาณ เพื่อผลิพ้นใบบานเต็มบ้านเมือง...
27 สิงหาคม 2552 15:51 น. - comment id 1032521
27 สิงหาคม 2552 18:09 น. - comment id 1032618
27 สิงหาคม 2552 21:10 น. - comment id 1032696
แล้วใบไม้เกิดใหม่ใบเขียวสด ก็ปรากฏมาแทนที่ใบสีเหลือง รับเอาแสงสีทองอันรองเรือง มาหนุนเนื่องต่อสายการหายใจ ยอดต่อยอดแตกหน่อเป็นช่อชั้น ปลุกชีพอันเหนื่อยล้าขึ้นมาใหม่ ปลอบชีวิตต้นกล้าประชาธิปไตย ให้หยัดรากลึกในพสุธา มีรอยเท้ามากมายนับไม่ถ้วน และรอยตรวนตีแน่นทั้งแขนขา แต่ละแผลที่ผ่านพบการรบรา และฉากฆ่าประหารหมู่ผู้ท้าทาย
27 สิงหาคม 2552 22:07 น. - comment id 1032717
สวัสดีค่ะ คุณฐปนวุธ... กลอนงดงามมีความหมายดีจังเลยค่ะ
27 สิงหาคม 2552 22:45 น. - comment id 1032733
หวัดดีครับ คุณ ก้าวที่...กล้า โคลอน ครูกระดาษทราย และคุณเทียนหยด
27 สิงหาคม 2552 23:22 น. - comment id 1032737
เพียงผ่านตาผนึกจิตฝังติดแน่น สะท้านแผ่นปฐพินแลสินธุ์สาย แต่ละศพแต่ละซากที่มากมาย วางกองก่ายทับถมจมผืนดิน... แท้ซากศพทบเรียงเพียง...ใบไม้ ทอดร่างให้ธาตุปรุงบำรุงถิ่น และเมื่อผ่านกาลพ้นดอกฝนริน จะปลุกจินต์ที่หลับใหล...ให้ฟื้นคืน....
28 สิงหาคม 2552 04:23 น. - comment id 1032765
กลอนความหมายดีมากๆครับ
28 สิงหาคม 2552 06:30 น. - comment id 1032770
สวัสดีตอนเช้าครับ คุณ darkness_hero