๑ ใครหนอใครตรงนั้นเขาหวั่นไหว เขามาทำอะไรในที่นั่น เสี้ยวเวลานานนับเหมือนกัปกัลป์ เขานั่งฝัน เฝอเฟื่องเรื่องราวใด ๒ มีดอกไม้สีสดเปื้อนหยดน้ำ และระบำมวลภมรบินว่อนไหว ณ ทางนั้นวันนี้ที่เปลี่ยนไป เปลี่ยนที่ใคร คนเก่าก็เท่านั้น ๓ มือที่กร้านผ่านฟ้าเขียนอากาศ ทุ่มทุกหยาดความเพียรเพื่อเขียนฝัน เดินเท้าเปล่ากลางทรายอยู่หลายวัน รับไออันบริสุทธิ์ หยุดเดินทาง ๔ ระลอกคลื่นกลืนเกลียวไม่เหลียวหลัง ซัดเข้าฝั่งทีละนิด...จนจิตว่าง ฉันมันเหมือนคนใกล้ตาย...อยู่ปลายทาง อยู่เพื่อพราง ปรารถนาแห่งอารมณ์ ๕ แสงตาวันอมยิ้มริมฟ้าเรื่อ รับดาวเหนือกลางราตรีที่คลี่ห่ม แสงเจ้าเอยเผยลำกลางช้ำตรม ให้คนซมซอมซ่อฝันต่อไป ๖ ก่อนที่แสงทิวาจะมาอีก ฉันควรหลีกควรลี้ไปที่ไหน... ฟ้าเอ่ยฟ้าสุดกว้างและอย่างไกล ฉันจะหลบเช่นไร...หัวใจเอย...
ฐปนวุธ 22 ส.ค. 2552 19:53 น. - ID 128611 
2313
1
0
22 สิงหาคม 2552 21:27 น. - comment id 1030668
หลบไม่ได้ก็ยอมรับความจริงค่ะ
22 สิงหาคม 2552 21:46 น. - comment id 1030679
หัวใจเอ๋ยเคยก่อถักทอฝัน ยามไกลกันพลันเจ็บให้เหน็บหนาว ท่ามฟ้าหม่นปนช้ำน้ำตาพราว ดั่งรักร้าวคราวโยกโบกมือลา กลอนงามค่ะ เขียนได้โดนใจมาก
28 สิงหาคม 2552 13:35 น. - comment id 1032850
อกเอยอกไครใกล้จะหัก เจ็บเพราะรักเจ็บเพราะใจไครห่วงหา เจ็บต้องช้ำเจ็บตอ้งปวดทุกเวลา โอ้อกจ๊าอย่าระทวยเพราะป่วยใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
