(2) เพลงพร่ำ (ลำนำจากชายขี้เมาเสียสติ)

ตะวัน

ดึกแล้ว..
เจ้าดวงแก้วเจ้าอยู่ไหนในฟ้ากว้าง
ใต้แสงเด่นเส้นโครงโยงระยาง
เจ้าพรายพร่างระหว่างดาวเหล่านั้นไหม
ท้องทะเลแห่งเวหาพร่าระยิบ
ฟ้ากระพริบวิบวาวด้วยดาวไสว
ลูกของพ่อคงทอแสงแรงละไม
กลั่นแสงไฟไร้เดียงสามาสู่ดิน
ที่กลางหาวหนาวไหมหนอพ่อใคร่รู้
หลากฤดูแปลกไปไหมเมื่อไกลถิ่น
พ่อยังห่วงหวั่นดวงใจเจ้าไม่ชิน
หากจันทราแสงสิ้น - สิ้นอุ่นไอ
ณ วิมาณธารเมฆอันเอกอุตม์
ที่ซึ่งมวลหมู่มนุษย์สุดคว้าไขว่
ที่ที่ดินหินกรวดอวดแสงไฟ
ใครเล่าใครจะห่มเจ้า..เจ้าแก้วตา
เมื่อดวงดาวใหญ่น้อยคล้อยเข้าที่
ไกวและกวัดรัศมีรังสีจ้า
คงประชันกันประดับทับนภา
ใครจะมารับขวัญเจ้า..เจ้าลูกรัก
หากละอองของปุยเมฆเสกสายฝน
เป็นธารชลบนโลกาอาณาจักร
ตัวของพ่อพอมีไม้ให้พำนัก
แต่เจ้าสิ..เจ้าจะพักจะพิงใคร
-----------------------------------------------------
เอาเป็นว่า..หลับตาเถิดลูกรัก
ปล่อยความฝันไปรู้จักกับบ้านใหม่
ใครจะอวดแสงพร่าง - ช่างเขาปะไร
เพียงคืนค่ำผ่านไปใจจะคุ้น
และไม่ต้องกลัวหนาวนะลูกรัก
อีกสักพักพ่อจะไปให้ไออุ่น
พ่อจะทิ้งโลกเหลื่อมล้ำที่วายวุ่น
สู่อ้อมแขนเสนละมุน..รอพ่อนะ