---๑--- กวียังคงเป็นกวี นิรันดร์ทั้งโลกนี้และโลกหน้า งดงาม ในความธรรมดา หลุดจากโลกมายา ที่วุ่นวน ขอให้กวีมีความสุข เสมอคำที่ปลอบปลุกผู้ทุกข์ท้น งามเหมือน มุ่นเมฆสรรค์เสกมนต์ เท่าถ้อยที่ หุบเขาฝนโปรยไพร ---๒---- ในหุบเขา เขาเคยเขียนบทกวี จิตเสรี อักษร สุนทรสมัย เสพย์แดดเช้า ที่สาดส่องอยู่รองไร และเขียนคำซึ้งซึ้งไว้ ให้ฉันยล เขียนป่า เอาไว้ให้เห็นป่า และเขียนฟ้าทั้งฟ้าด้วยห่าฝน เมื่อรู้สึก เขาเขียนเขานิพนธ์ ท่วมท้น ด้วยความรักเกินจักประมาณ ---๓--- คิดถึง คิดถึงเธอเสมอ ได้พบเธอในฝันอันพรายหวาน ในดอกไม้ ในท้องฟ้า ในสายธาร เสมอท่วม จินตนาการ หวานละไม ---๔--- กวียังคงเป็นกวี จากกัน ณ โลกนี้ถึงโลกใหม่ เธอจากไป ในหุบเขาฝนโปรยไพร ขณะโลกนี้ขื่นไข้เหลือเกินแล้ว มิรู้ว่า โลกเธอสวยหรือไม่ แต่โลกฉันขื่นไข้เหลือเกินแล้ว รำลึกถึง กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ ผู้ล่วงลับ เมื่อ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ ..พระฤหัสบ์ที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๕๒/แทนคุณแทนไท..
แทนคุณแทนไท 12 ก.พ. 2552 13:55 น. - ID 123120 
6805
20
0
12 กุมภาพันธ์ 2552 13:57 น. - comment id 949013
หน้าส่วนตัว
12 กุมภาพันธ์ 2552 14:16 น. - comment id 949038
ที 2 แระกาน
12 กุมภาพันธ์ 2552 14:21 น. - comment id 949044
ร่วมไว้อาลัยท่านด้วยคนค่ะ
บทกวีไม่มีวันตายแม้กวีอาจหายไปจากโลกนี้
12 กุมภาพันธ์ 2552 14:22 น. - comment id 949046
อ่า...อีโมชั่นข้างบนผิดสองอันหลังนะคะตั้งใจจะพิมพ์แบบนี้ค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 14:50 น. - comment id 949071
12 กุมภาพันธ์ 2552 15:51 น. - comment id 949123
ร่วม รำลึกถึงด้วยครับ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:09 น. - comment id 949144
ร่วมรำลึกด้วยคนนะคะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:11 น. - comment id 949150
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:27 น. - comment id 949164
ไม่ใคร่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นงานนักในระยะนี้ วันก่อนไปเขาใหญ่ก็ไม่มีอารมณ์พอที่เขียนธรรมชาติสวยๆได้ อาจเพราะมีเรื่องกังวลใจหลายประการอยู่ แรมเดือนนี้ ลงใต้เลียบทะเลเป็นว่าเล่น บางขณะเวลาก็ไปเสวนากับต้นไม้ใบหญ้าที่เขาหลวงบ้าง แต่สมุดบันทึกเล่มเก่าๆ ก็ไม่ใคร่ได้ทำหน้าที่ให้สมบูรณ์นัก มีแต่รองรอยเขียนที่ไม่ใคร่สมความรู้สึกนัก... ค่ำก่อน นั่งอ่านจดหมายจากนักเขียนหนุ่ม ต้องบอกว่า อ่านอีกแล้วซินะ อันที่จริงอ่านเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วจำไม่ใคร่ได้นัก รู้แต่ว่าถ้อยความคิดที่กวีผมยาวเขียนให้อ่าน สะท้อนความรู้สึกนึกคิดของคนในป่าในเขาได้ดียิ่ง ยิ่งวันไหนทุกข์ยากกับชีวิตในเมืองที่แสนจะวุ่นวาย เผลอยิบจับมาเสพย์หละก็ ยิ่งคิดถึงบ้านเป็นเท่าทวี วันนี้ ๑๒ กุมภาพันธ์ ห้าสิบหนึ่ง พรุ่งนี้ก็จะตรงกับวันที่กวีผู้ล่วงลับ จากหุบเขาฝนโปรยไพร นครศรีธรรมราชไปครบ ๓ ปี แม้ถ้อยคำที่เราเขียนจะไม่ได้เข้าใกล้ความเป็นกวี แต่ด้วยจิตรำลึกถึง ความเป็นกวีของท่านมักมาเยือนหัวใจเราเสมอๆ รำลึกถึงท่านด้วยใจคารวะ กวีผมยาว กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ แทนคุณแทนไท
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:29 น. - comment id 949169
สวัสดีครับคุณมณีจันทร์ คุณยาแก้ปวด นานแล้วไม่ได้เจอกันที่ สวัสดีและมีความสบายใจนะครับ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:31 น. - comment id 949171
บทกวี ไม่มีวันจางหายไปจากหัวใจค่ะพี่แทน
บางครั้งอาจจะหลืบเร้นซ่อนมุมใดมุมหนึ่งแต่ก็ยังฝึกรากลึกไม่มีวันตายค่ะ
ขอให้พี่ชายมีชีวิตที่สุดสมหวังและมีความสุขในทุกวันค่ะ
รักและคิดถึงเสมอมา
จากน้องสาว
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:35 น. - comment id 949177
ขอร่วมลำลึกด้วยคนค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:35 น. - comment id 949178
"สิบสี่วันไม่ลงแปลงผัก หญ้าขึ้นรก... สิบแปดวันไม่ได้จับพู่กัน ความคิดรก... สามสิบวันไม่ได้เขียนบทกวี จิตใจไม่สะอาด" เป็นคำที่กวีผู้ลับล่วงกล่าวไว้ในกวีนิพนธ์ ในหุบเขา ท่าจะไม่ผิดเพี้ยนนักครับ นับเดือนไม่ได้แวะมาวางอารมณ์ไว้ รู้สึกรกอารมณ์ยังไงพิกล ขอบคุณที่แวะมาครับคุณโคลอน สวัสดีและมีแต่ความสบายใจนะครับ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:44 น. - comment id 949184
ขอร่วมระรึกถึง จิตวิญญาณแห่งกวี ผู้ร่วงลับ แด่ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:49 น. - comment id 949187
สวัสดีครับคุณกีกี้ คุณกนกพงศ์ จากเราไปสามปีแล้วครับคุณก่องกิก แต่บทกวีอันพิสุทธิ์ของเขายังจารอยู่ในใจคนรักบทกวีทั้งหลาย คุณเพียงพลิ้วครับ เวลาอ่านบทกวีของเขา ผมรู้สึกอิสระ และปลดปล่อยยังไงพิกล ขอบคุณที่แวะมานะครับ "ผีเสื้อตายอยู่บนลานหญ้า ชีวิตแสนสั้น แต่อิ่มเอมในคุณค่า ด้วยผ่านความงามแห่งกลีบดอกไม้" ๑๘ มิถุนา ๔๕ เป็นอิสระทางความงามที่เขาเขียนไว้ อ่านเจอรู้สึกเหมือนเขียนเขาคำนิยามให้ตัวเขาเองยังไงพิกล แม้ชีวิตเขาแสนสั้นกว่าที่ควรเป็น แต่เส้นทางอักษราของเขางดงาม นิรันดร์ และอิ่มเอมยิ่งนัก
12 กุมภาพันธ์ 2552 17:21 น. - comment id 949214
12 กุมภาพันธ์ 2552 18:55 น. - comment id 949245
บางทีบทกวีก็เงียบไปเหมือนกันครับ หรือไม่ก็ไปอึกทึกอยูในสถานซึ่งเร้นเงียบจนเกินจะได้ยิน สวัสดีครับคุณกระต่าย มีแต่ความสุขนะครับ ขอบคุณทุกคำและทุกปรารถนาดี สวัสดีครับคุณเทพธัญญ์ วัยเพียงสี่สิบน่าจะเป็นวัยที่กำลังเริ่มต้น คิดแล้วได้แต่รู้สึกใจหายปนๆกับเสียดายครับ หวังว่า "แผนดินอื่น" ของเขาในวันนี้จะนิรันดร์และงดงาม ขอบคุณที่แวะมาครับ คุณพิมพรรณ สวัสดีครับ
12 กุมภาพันธ์ 2552 18:56 น. - comment id 949246
ทุกบทกวีเป็นความรู้สึกอิสระต่อการเขียน ทุกนิยามมีความหมาย มีความหลากหลายทุกตัวอักษร ทุกความคิดที่ผลิตเป็นวลี มีคุณค่าในตัวในความปรารถนา เราสามารถสนธนากับทุ่งดอกไม้ ใบหญ้าที่ปรารถนาจะรับรู้ความเป็นไป ในโลกเปล่าค่ะ จารจดทุกบทตอน สะท้อนในตัวตน ทุกคำกลั่นกมล เป็นตัวตนของนักคิด สวัสดีค่ะ พี่แทนคุณแทนไท พี่แทนคุณแทนไทสบายดีนะค่ะ นานๆได้อ่าน ดอกบัวไม่เคยอ่านบทกวีท่านผู้นี้เลยค่ะ ขอบคุณที่พี่แทนไทนำมาเขียนให้ได้รู้จัก ขอให้พี่แทนไทมีแต่ความสุขเสมอค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 19:02 น. - comment id 949250
น้อมรำลึกถึงบุคคลผู้เสียสละเพื่อผืนป่าไทย คุณ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ ด้วยจิตคารวะค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 20:34 น. - comment id 949342
12 กุมภาพันธ์ 2552 20:43 น. - comment id 949353
ร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ มาตามคนป่วน อันดับ1+2 กลับที่ตั้งก่อนนะคะ อิอิ
12 กุมภาพันธ์ 2552 20:49 น. - comment id 949357
งานสัปดาห์หนังงสือครั้งล่าสุดที่ผ่านมา มีโอกาสได้ซื้อผลงานดีๆของคุณกนกพงศ์มาหลายเล่มเลยค่ะ บทกวีแต่ละบทสอดแทรกเรื่องราวชีวิตคนได้อย่างแยบยล อ่านแล้วได้แง่คิดหลายอย่างเลยค่ะ ถือเป็นอีกหนึ่งกวีคุณภาพ น่าเสียดายที่เขาจากเราเร็วเกินไป ขอร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 22:54 น. - comment id 949432
มาร่วมรำลึก
12 กุมภาพันธ์ 2552 23:43 น. - comment id 949447
กวีจากใจค่ะCrazyOrkut.com- Orkut Image Scraps!
13 กุมภาพันธ์ 2552 09:14 น. - comment id 949544
สวัสดีครับคุณดอกบัว...อะไรจะสบายความรู้สึกมากไปกว่ากล้าทำและกล้าเป็นสุขกับสิ่งที่ตัวเองเป็น ในโลกที่วุ่นวนจะมีสักกี่คนที่ปลีกตัวเองออกไปจากสมมุติเหล่านั้นได้ คนยิ่งใหญ่บางคนไม่อาจเป็นอะไรให้ใครได้แม้เพียงสักคน แต่คนเด็กๆบางคนกลับเป็นไฟ เป็นแรงดาลใจให้อีกหลายคน ขอให้คุณดอกบัวมีแต่ความสุขเช่นกันนะครับ หวังใจ สวัสดีครับคุณประทีปดาว... คุณกนกพงศ์ ล่วงลับไปวันนี้ก็สามปีแล้ว ผืนป่าจะเป็นสิ่งระลึกถึงเขานิรันดร์ เหมือนกับบทกวีที่จักงอกงามในเนื้อไทยต่อไป ขอบคุณที่แวะมาครับ สุขรู้สึกนะครับคุณ สวัสดีครับคุณแจ้น... บางทีก็ละอายความตั้งใจที่ปล่อยให้ความรักของตัวรื้อรก ทั้งที่เพราะความรักนี่แหละที่ทำให้มีรักและมีรักเกินจักประมาณ ขอบคุณที่แวะมานะครับ และขอบคุณในทุกคำที่งอกงามจากดวงใจดีดี ขอให้คุณมีความสุข ขอให้บทกวีสวยงาม หวังใจ สวัสดีครับคุณเฌอมาลย์ ขอบคุณที่แวะมาครับ สวัสดีครับคุณน้ำแข็งเปล่า ... วันเวลาหมุนผ่านไปทุกวัน และบางทีก็พรากบางสิ่งบางอย่างจากเราไปโดยมิเปิดโอกาสให้ต่อรอง เหมือนกับจะสอนให้เรารู้ซึ้งถึงความไม่เที่ยงของวันพรุ่ง ปรารถนาสิ่งใด เมื่อวันนี้ยังมีก้อย่ารอวันพรุ่ง.... น่าเสียดายระคนกับใจหายครับสำหรับการจากไป สามปีที่คนที่อยู่ยังรำลึกถึงและคงเป็นเช่นนี้อีกนิรันดร์สำหรับคนที่จะยังอยู่ต่อไป... ขอบคุณที่แวะมาครับ สวัสดีครับน้องแมงกุ๊ดจี่ ขอบคุณที่แวะมาครับ มีแต่ความงดงามนะครับคุณทิกิ ชื่อเพลง : กนกพงศ์ ขอบคุณบทเพลง ศิลปิน : ยืนยง โอภากุล เนื้อเพลง : ** เมื่อครั้งยังเป็นอยู่ ฉันมาเยี่ยมเธอทุกปี เหตุผลเธอคงมี จึงอยู่ที่ฝนโปรยไพร อักษรที่ค้นหา กับเวลาที่ใช้ไป คุ้มค่าต่อจิตใจ ต่อเติมฝันแด่ผู้คน เธอรักและแน่วแน่ ในวิถีของชาวป่า เรียบง่ายในพนา แต่ทว่าหมั่นฝึกฝน หล่อหลอมกลางขุนเขา ที่เปลี่ยวเหงาและยากจน ทั้งหมดนี้ส่งผล ให้ภาษาของเธองดงาม *ในยามที่ฉันได้ยิน ว่าเธอบินจากเราไป ช่างสุดเศร้าเสียใจ ไม่ทันได้ไถ่ได้ถาม ถนนสายอักษร คงเงียบงำหมื่นชั่วยาม เมื่อโลกนี้สิ้นนาม กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ (ซ้ำ */**) กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ผู้ต่อเติมฝันแด่ผู้คน
13 กุมภาพันธ์ 2552 12:11 น. - comment id 949658
"สิบสี่วันไม่ลงแปลงผัก หญ้าขึ้นรก... สิบแปดวันไม่ได้จับพู่กัน ความคิดรก... สามสิบวันไม่ได้เขียนบทกวี จิตใจไม่สะอาด" ^ ^ ^ เป็นเช่นนั้นจริงๆค่ะปล.เวลาไม่ได้เขียนกลอนนานๆเหมือนสมองด้านจินตนาการมันจะฝ่อเอาง่ายๆนะคะ ต้องคอยเคาะมั่ง ขูดมั่ง ขัดมั่ง อยู่เรื่อย
13 กุมภาพันธ์ 2552 12:40 น. - comment id 949676
13 กุมภาพันธ์ 2552 17:08 น. - comment id 949906
13 กุมภาพันธ์ 2552 19:00 น. - comment id 950009
มาร่วม..รำลึกถึง.ผู้ล่วงลับ...ด้วยคนนะคะ... แวะมาทักทายกันค่ะ...คิดถึงนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 21:34 น. - comment id 954871
ตามมาช้า...สิบวันให้หลัง แต่ใจยัง...รำลึกถึง บุคคลทรงคุณค่าแห่งวงกวี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
