ป่านนี้เธออยู่ไหนก็ไม่รู้ คิดถึงอยู่บ้างไหมใคร่อยากถาม ทำได้เพียงแต่งกลอนฝากบทความ ว่าคิดถึงทุกยามที่หายใจ คิดถึงเธอตั้งแต่ตื่นตอนเช้า เอ๊ะนี่เขาตื่นยังอยากจะรู้ จะโทรปลุก ก็ลองกดโทรดู แต่เทอดันไม่อยู่รับสายกัน เธอตื่นแล้วหรือเธอยังไม่ตื่น ต้องทนฝืนเดาไปอยู่อย่างนั้น นั่งนอนคิดถึงเธอจนกลางวัน ไร้สาระซะงั้นทั้งวันเลย ไปไหนนะคนเราหายไปไหน อยู่ก็หายไปซะเฉยๆ เธอทำงี้ฉันเหมือนถูกละเลย ไม่เหมือนเคยที่มาดูแลกัน