มองความหวังที่ว่างเปล่าจากตรงนี้ กับนาทีที่ผ่านไปของชีวิต สักกี่ครั้งกับความหวังที่พลาดผิด ย่ำมาคิดสะกิดลึกให้รู้จำ ไม่ใช่ละครนิยายหนังน้ำเน่า แต่ความเศร้าซ้ำซ้อนตอนความช้ำ บทคนเศร้าเจ้าทุกข์มากมีกรรม เคราะห์ร่วมซ้ำกรรมร่วเสริมดวงชะตา เหมือนคนใกล้จะตายมลายดับ ไม่อยากรับรู้เรื่องราวเขากล่าวว่า หมดเรี่ยวแรงจะก้าวเดินไปข้างหน้า รอเวลาวิญญาณ์ดับลับสมใจ
23 มีนาคม 2551 13:47 น. - comment id 834166
lสู้ๆ กลอนเพราะดี แกมเหงาด้อยคะ
23 มีนาคม 2551 14:24 น. - comment id 834169
กลอนเพราะมาก เป็นกำลังใจให้ครับ
23 มีนาคม 2551 15:21 น. - comment id 834180
ฉางน้อยก็อยากตาย เดินไปจะโดดน้ำตาย คิดได้ อ้าววววว.. ว่ายน้ำไม่เป็นนี่นา อิอิ ครั้นจะไปโดดตึก อ้าวก็กลัวความสูงดิคะ อิอิ ครั้นจะไปโดดห้วงเหวน้ำลึก ก็กลัวปลาบึกกินคน งั้น ไม่อยากตายแระคะ หนึ่งชีวิตหนึ่งคนจงทนสุ้ ให้โลกรู้ว่าคู่เรายังมีหวัง สุ้ต่อไปหากแม้มีกำลัง อย่าหยุดยั้งตั้งใจไปให้ถึง.. ... อิอิ ขอมามั่วด้วยคะคะ
23 มีนาคม 2551 16:47 น. - comment id 834201
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ หลวงปู่แหวน...... สู้ๆๆ เชียร์ๆๆ ท้อได้แต่อย่าถอย
23 มีนาคม 2551 18:40 น. - comment id 834236
คนเรานั้นกว่าจะเกิดมาได้ก็ยากเย็นแสนเข็ญ แล้วจะมาอยากตายเอาง่ายๆแบบนี้ไม่เสียดายชีวิตที่ผ่านมาบ้างเหรอคะ
23 มีนาคม 2551 19:25 น. - comment id 834249
แด่ คุณภันเต อารมณ์หนึ่งซึ่งอยากตายคล้ายอย่างนี้ เหมือนไม่มีใครห่วงใยอาลัยหา ยามเราเศร้า ซึม เหงา เคล้าน้ำตา อยากบอกลาใครใครใคร่อยากตาย เมื่อผิดหวังหดหู่เข้าจู่โจม ความทุกข์โหมกระหน่ำซ้ำแหนงหน่าย หมดอาลัยใจห่อเหี่ยวเปลี่ยวเดียวดาย อย่าได้อายรีบคลายหม่น(กับ)คนกันเอง หาเพื่อนใจนั้นไม่ง่ายแต่ใช่ยาก ไม่ลำบากเหมือนยกไหใส่ในเข่ง รีบทำใจให้แน่นิ่งหญิงกริ่งเกรง แล้วบรรเลงเพลงรักร้อนผ่อนอารมณ์
23 มีนาคม 2551 21:39 น. - comment id 834325
เราทำได้...เราต้องทำได้ เราต้องท่องเอาไว้กับคำคำนี้ ปัญหานะหรือ...สบายบรือสบายดี ไม่เห็นจะยุ่งยาก...ไม่เห็นจะมากมี...เรื่องแค่นี้...สบายสบาย จิ๊บจิ๊บ...เรื่องจิ๊บจ้อย ปัญหามาหาบ่อยบ่อย...ปล่อยปล่อยไว้อย่างนั้น เดี๋ยวก็ผ่านพ้น...อย่าไปสน...อย่าไปให้ความสำคัญ เดี๋ยวก็ผ่านคืน...เดี๋ยวก็ผ่านวัน...แล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ยิ่งกว่านั้น...ใครกันไม่เคยมีปัญหา ทุกคนมีปัญหานานา...อย่าทำให้อุราต้องหวั่นไหว มองดูรอบข้าง...ระหว่างทาง...ระหว่างความเป็นไป เห็นไหม...ใครต่อใคร...เขาก็มีปัญหา...และอาจจะยิ่งใหญ่...กว่าใจเรา ฉะนั้น...ลุกขึ้น..ลุกขึ้น..นะคนดี พอกันเสียที...หยุดหมองเศร้า กลับมาเริ่มต้นใหม่...ในวันที่สดใส...ในวันที่บรรเทา แล้วลบเลือนเรื่องเก่าเก่า...ที่ทำให้เราไม่สบายใจ ยิ้มนิด...แล้วยิ้มหน่อย ยิ้มให้บ่อยบ่อย...เลิกหวั่นไหว แล้วเก็บเรื่องราวความสุข...มาเคล้ามาคลุก...ต่อหทัย ไม่นาน...ไม่นานแน่คนไกล...เดี๋ยวความสดใสก็กลับมา ทุกปัญหามีทางแก้ไข เข้มแข็งไว้นะค่ะคนดี เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ