ก้มลงกราบนาบตัก รัก...น่ะพ่อ ถึงไม่พอ บุญคุณ ที่หนุนหัว อยากบอกว่า ยังดี ที่รู้ตัว ดีกว่าลูกบางตัว ทั่วแผ่นดิน ไม่ได้เป็นแฟชั่น ของวันพ่อ ที่เออออรักแท้ แค่ปล้อนปลิ้น แต่ศรัทธา สูงค่า ไร้ราคิณ น้อมดวงจิน กราบกราน สะท้านใจ ตั้งแต่เกิด-ปัจจุบัน มั่นคงนัก พ่อ แสนรัก เป็นทั้งครูผู้ยิ่งใหญ่ จะล้มลุกคุกคลานมีพาลภัย ไม่มีใคร มีพ่อ ที่รอเรา จะเจ็บป่วย สุดท้าย ตายกับพ่อ จะทดท้อ พ่อช่วย ด้วยใดเล่า แต่ตอนนี้ พ่อครับ ลูกอับเฉา พ่ายแพ้เขา รักมันห่วย พ่อช่วยที
3 ธันวาคม 2550 09:14 น. - comment id 795942
พ่อช่วยได้ทุกโอกาศ ทุกเวลา ทุกความทุกข์ของลูก แต่เมื่อลูกสมรัก สมสุข อย่าลืมทุกข์ของพ่อ
3 ธันวาคม 2550 09:38 น. - comment id 795950
ด้วยสองมือของลูกนี้ขอปกป้องพ่อหลวงแทนชีวี
3 ธันวาคม 2550 12:01 น. - comment id 796017
ท่อนแรก ๆลึกซึ้งกินใจมากครับ แต่ไหงมาตอนท้ายเป็นแบบนั้นหุหุ
3 ธันวาคม 2550 15:05 น. - comment id 796080
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ...สบายดีนะคะ...
3 ธันวาคม 2550 17:21 น. - comment id 796166
หุหุ ฟ้องพ่ออย่างนี้ก็มีด้วย อืมม เอาใจช่วยนะครับ
4 ธันวาคม 2550 13:26 น. - comment id 796532
หวังว่าเรื่องนี้ คุณพ่อคงช่วยได้นะคะ แต่งได้อารมณ์ขบขันค่ะ