คิดว่าน่าอ่าน

ลุงแทน

.นึกว่า​​​เรา​​​ได้​​​เกิดมา​​​เพื่อทำ​​​หน้าที่​​            ​​เพื่อศักดิ์ศรี​​ ​​เพื่อไทย​​ ​​ไม่​​​หมองหม่น​​
          ​​ไม่​​​น้อยใจโชคชะตากล้าผจญ​​               ​​แม้บางคน​​​ไม่​​​เคยทุกข์ทุกยุคกาล​​
              ​​เคย​​​ได้​​​ยินรึ​​​เปล่า​​? ​​ใน​​​หลวงพระราชนิพนธ์​​​เพลง​​​ความ​​​ฝันอันสูงสุดนะ​​
          ​​ขอฝันใฝ่​​ ​​ใน​​​ฝันอันเหลือเชื่อ​​               ​​ขอสู้ศึกทุกเมื่อ​​​ไม่​​​ไม่​​​หวั่นไหว​​
          ​​ขอทนทุกข์รุกโลมโหมกายใจ​​              ​​ขอฝ่าฟันผองภัย​​​ด้วย​​​ใจทะนง​​
          ​​จะ​​​แน่วแน่​​​แก้​​​ไข​​​ใน​​​สิ่งผิด​​                    ​​จะ​​​รักชาติจนชีวิต​​​เป็น​​​ผุยผง​​
          ​​จะ​​​ยอมตายหมาย​​​ให้​​​เกียรติดำ​​​รง​​           ​​จะ​​​ปิดทองหลังองค์พระปฏิมา​​
          ​​ไม่​​​ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร​​              ​​ไม่​​​เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา​​
          ​​ไม่​​​เคือง​​​แค้น​​​น้อยใจ​​​ใน​​​โชคชะตา​​          ​​ไม่​​​เสียดายชีวา​​​ถ้า​​​สิ้นไป​​
          ​​นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง​​                       ​​หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส​​
          ​​ถึง​​​ทุนทุกข์ทรมานนาน​​​เท่า​​​ใด​​               ​​ยัง​​​มั่นใจรักชาติองอาจครัน​​
          ​​โลกมนุษย์ย่อม​​​จะ​​​ดีกว่านี้​​​แน่​​                ​​เพราะ​​​มี​​​ผู้​​​ไม่​​​ยอมแพ้​​​แม้ถูกหยัน​​
          ​​ยัง​​​ยืนหยุดสู้​​​ไปใฝ่ประจัญ​​                    ​​ยอมอาสัญก็​​​เพราะ​​​ปองเทิดผองไทย​​
              ​​สมเด็จพระ​​​เทพท่านขยาย​​​ความ​​... ​​ท่านขยายว่า​​
          “​​ฝัน​​​จะ​​​ทำ​​​ความ​​​ดีนี้​​​แสนยาก​​                 ​​ต้อง​​​ลำ​​​บากกว่า​​​จะ​​​รุด​​​ถึง​​​จุดหมาย​​
          ​​ย่อมน่าขำ​​​สำ​​​หรับ​​​ผู้​​​อยู่​​​สบาย​​                ​​มิ​​​เคยกราย​​​ใกล้​​​ระกำ​​​น้ำ​​​ตากระ​​​เด็น​​
          ​​พบศึกหนักสัก​​​เท่า​​​ใด​​​ไม่​​​หวาดหวั่น​​         ​​แต่สู้​​​ใจตน​​​นั้น​​​แสนยากเข็ญ​​
          ​​ถึง​​​หนักหน่วงสู้​​​แน่​​​แม้ยากเย็น​​               ​​เลือดกระ​​​เซ็นก็​​​เพราะ​​​ห่วงหวงแผ่นดิน​​
          ​​ถ้า​​​ยามมีทุกข์มาผจญ​​​จะ​​​ทนสู้​​               ​​ถึง​​​มี​​​ผู้​​​กล่าวหยามประณามสิ้น​​
          ​​ถูกทอดทิ้งเดียวดายหมายชีวิน​​             ​​เจียนพังภินท์​​​ยัง​​​สู้​​​ผู้​​​รุกราน​​
          ​​แม้​​​จะ​​​มีภยันตรายมากรายกล้ำ​​              ​​ศัตรูล้ำ​​​โหมหนัก​​​เข้า​​​หักหาญ​​
          ​​จะ​​​ฝ่าฟันเสี่ยงชีวิตพิชิตพาล​​                ​​ให้​​​ชาติผ่านผองทุกข์ยุคเข็ญคลาย​​
          ​​เรา​​​เป็น​​​เพียงปุถุชนธรรมดา​​                  ​​ใช่​​​เทวา​​​เพราะ​​​ร่าง​​​ยัง​​​เสื่อมสลาย​​
          ​​มีอารมณ์​​​เปลี่ยนไป​​​ไม่​​​เว้นวาย​​              ​​จะ​​​แน่​​​แน่​​​แก้​​​ให้​​​หาย​​​ไม่​​​ช้าพลัน​​
          ​​แม้ชีวิต​​​เป็น​​​สิ่งยิ่งแหนหวง​​                   ​​แต่​​​ความ​​​รัก​​​ใหญ่​​​หลวง​​​ใช่​​​ความ​​​ฝัน​​
          ​​รักผืนแผ่นดินแม่​​​แน่นอนครัน​​               ​​ยอมสละ​​​แม้ชีวัน​​​ไม่​​​หวั่นภัย​​
          ​​ยอมสูญเสียชีวารักษาสัตย์​​                  ​​รักษารัฐสีมาที่อาศัย​​
          ​​ดีกว่าสูญธรณินทร์สิ้นชาติ​​​ไทย​​             ​​สิ้นธงชัย​​​จะ​​​ชักสู่ทิฆัมพร​​
          ​​แสนเห็นใจเพื่อนไทยที่หวาดหวั่น​​          ​​อาสาพลันทอดชีพสู่สมร​​
          ​​บุกระ​​​เบิดฝ่ากระสุน​​​ใน​​​ดงดอน​​              ​​เพื่อนิกรผาสุกทุกนาที​​
          ​​ตั้งจิตมั่น​​​ใน​​​พระธรรมอันล้ำ​​​เลิศ​​            ​​ทำ​​​แต่สิ่งประ​​​เสริฐมิหน่ายหนี​​
          ​​ไม่​​​ท้อถอยมุ่งทำ​​​ล้วน​​​ความ​​​ดี​​                ​​ถ้า​​​ถึง​​​ที่ยอมสละละลมปราณ​​
          ​​เราก็มี​​​เลือดเนื้อที่ปวดเจ็บ​​                   ​​แต่​​​ต้อง​​​เก็บ​​​ความ​​​รู้สึกอย่างอาจหาญ​​
          ​​จะ​​​มุ่งมั่นฝ่าฟันทุกวันวาร​​                     ​​เพราะ​​​ยึด​​​ใน​​​อุดมการณ์​​​ต้อง​​​อดทน​​
          ​​คิดว่า​​​ได้​​​เกิดมาทำ​​​หน้าที่​​                     ​​เพื่อศักดิ์ศรี​​​เพื่อไทย​​​ไม่​​​หมองหม่น​​
          ​​ไม่​​​น้อยใจโชคชะตากล้าผจญ​​               ​​แม้บางคนมิ​​​เคยทุกข์ทุกยุคกาล​​
          ​​มอบเลือดเนื้อกายใจพลี​​​ให้​​​ชาติ​​            ​​อย่างแกล้วกล้า​​​สามารถ​​​องอาจหาญ​​
          ​​ถึง​​​สิ้นชีพ​​​ไว้​​​ลายว่าชายชาญ​​                 ​​มอบวิญญาณเลือดเนื้อเพื่อบ้านเมือง​​
          ​​ปณิธานเพื่อชาติศาสน์กษัตริย์​​              ​​ร่วมขจัดเสี้ยนหนามเมื่อยามเฟื่อง​​
          ​​สมานสามัคคี​​​ไทย​​​ให้​​​รุ่งเรือง​​                 ​​เกียรติกระ​​​เดื่องแดนดิน​​​ทั่ว​​​ถิ่น​​​ไกล​​
          ​​คง​​​ไม่​​​มี​​​แต่​​​เรา​​​เพียง​​​เท่า​​​นั้น​​                   ​​ที่ฝ่าฟันอุปสรรค​​​ทั้ง​​​หลาย​​​ได้​​
          ​​ผู้​​​อื่น​​​อาจปราด​​ ​​เปรื่องเลื่องลือชัย​​          ​​หมายผดุงทุกสิ่ง​​​ไว้​​​ให้​​​ยุติธรรม์​​
          ​​สักวันหนึ่ง​​​เขา​​​คง​​​เข้า​​​ใจว่า​​                    ​​การมีชาติศาสนาทุกสิ่งสรรพ์​​
          ​​มี​​​ไตรรงค์ธงชัยพร้อมใจ​​​กัน​​                  ​​นั่นคือสิ่งยึดมั่นที่ควรตรอง​​
          ​​ขอเดชะบารมีที่ปกเกล้า​​                      ​​บุรพกษัตริย์​​​เจ้า​​​ไทย​​​ทั้ง​​​ผอง​​
          ​​บันดาลดลคนไทย​​​ให้​​​ปรองดอง​​             ​​ไม่​​​ผยองอิจฉาผลาญรุกราน​​​กัน​​
          ​​แล้ว​​​วันที่ปรารถนาคงมา​​​ถึง​​                   ​​จะ​​​ตราตรึง​​​ความ​​​ดีที่บากบั่น​​
          ​​โลกมนุษย์สุดสะอาดปราศทุกข์ทัณฑ์​​      ​​เพราะ​​​เรา​​​นั้น​​​เข้า​​​ใจ​​​กัน​​​ได้​​​ดี​​
          ​​เขา​​​จะ​​​รู้ว่า​​​เหตุ​​​ใด​​​ไม่​​​ยอมแพ้​​                   ​​เพราะ​​​ถึง​​​แม้ถูกเหยียดถูกเสียดสี​​
          ​​หาว่าอยากเด่นดังหวังชื่อดี​​                   ​​อยากครอบครองปฐพีก้องกำ​​​จาย​​
          ​​ไม่​​​เคยคิดหวัง​​​เป็น​​​วีรบุรุษ​​                     ​​แต่ก็สุด​​​จะ​​​เห็นชาติพินาศสลาย​​
          ​​ด้วย​​​เผ่า​​​ไทยมอบชีวีพลี​​​ใจกาย​​               ​​มามากมายเหลือที่​​​จะ​​​ลืมเลือน​​
          ​​จะ​​​ถมร่างกายนี้พลีชีวิต​​                        ​​เพื่อพิชิตไพรีที่​​​เชือดเฉือน​​
          ​​เพื่อแผ่นดินของไทย​​​ไม่​​​สะ​​​เทือน​​            ​​เพื่อ​​​ให้​​​เพื่อนผองไทยปลอดภัยเทอญ
คัดลอกมาจากแม่พลอย