บทกวีที่ฉันเขียนหมั่นเพียรสร้าง มีเพียงความอ้างว้างและความเหงา ยิ่งเขียนยิ่งพานพบความซบเซา ยิ่งมีแต่เงาร้าว-ร้าวเข้ามาเยือน เลยจะเปลี่ยนเขียนใหม่ให้ใสสด ลืมซึ่งความรันทดเคยเชือดเฉือน ให้สายลมช่วยพัดพาน้ำตาเลือน ใช้แสงจันทร์เป็นเพื่อนยามเหงาใจ ...พบกับการกลับมาของผู้ชายในสายน้ำ เร็วๆนี้ ....
19 มิถุนายน 2550 23:25 น. - comment id 712095
เห็นด้วยที่สุดค่ะ เพราะจะทำให้เรามีความสุขมากขึ้น คนรอบข้างก็จะสดใสด้วย แวะมาทักก่อนเดินทางไปเชียงใหม่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ...บาย
20 มิถุนายน 2550 11:11 น. - comment id 712278
จะรอชมบทกวีที่สดใส มีอุ่นไอแห่งรักสมัครสมาน หวังว่าคงไม่นานนี้ที่ใช้การ มีเรื่องราวมาให้อ่านนะคนดี จะรอชมผลงานนะค่ะ
20 มิถุนายน 2550 16:13 น. - comment id 712489
..มาเร็ว ๆ นะคะ รออยู่รอให้กลับมาสดใสเหมือนแต่ก่อนที่เคยเศร้าหมองเนอะ