ละไมฝน
ปวงเทวาไม่มีแล้วแถวท้องทุ่ง
ท่านขี่รุ้งกลับสวรรค์บนชั้นฟ้า
ผีตาแฮกที่หัวไร่และปลายนา
ก็ร้างลาจากทุ่งข้าวอย่างร้าวโรย
วิถีไทยถิ่นอีสานเมื่อกาลเก่า
ช่างเงียบเหงาเศร้าช้ำระกำโหย
ยาฆ่าแมลงปุ๋ยเคมีที่หว่านโปรย
กระทำโดยมือมนุษย์สุดคะเน
ดินจึงช้ำน้ำจึงเฟือนเลือนแล้วรัก
จะมีสักกี่ท้องนาไม่ว้าเหว่
วิถีทำเก่าหลังล้วนพังเพ
มนต์เสน่ห์แห่งท้องนาร้างลาไป
เคยร่วมแรงลงแขกกันเกี่ยวข้าว
ศนูว่าวเคยแว่วหวานกังวานไหม
ข้าวเม่าหอมลอมฟางแห้งอยู่แห่งใด
คราดและไถเกวียนเก่าเราแกล้งลืม
ปี่ฟางข้าวสาวนาหน้าใสซื่อ
ยังเหลืออยู่อีกหรือให้หลงปลื้ม
ชาวนาไทยสมัยนี้มักขี้ลืม
หนี้กู้ยืมดอกเบี้ยพราวดอกข้า
1307
12
0
หน้าส่วนตัว
