เมื่อค่อนแจ้ง แสงเดือน ยังเยือนหล้าส่องลงมา สาดเงา ให้เราเห็นคนหนึ่งนี้ เหน็บหนาว ร้าวลำเค็ญหลายประเด็น ทุกข์ถม เกินข่มตาหวนคะนึง ถึงยัง เมื่อครั้งเก่าภาพและเงา หลอกหลอน ย้อนตามหาแม้เดือนวัน ผันผ่าน เนิ่นนามมาแต่เหมือนว่า ดั่งเป็น เช่นคืนวานในชีวิต ผิดหวัง เกือบทั้งหมดยังจำจด เก็บไว้ มิไขขานเฝ้าแนะนำ คำตอบ ปลอบดวงมานอย่าร้าวราญ ละวาง เหมือนอย่างเคยเริ่มต้นใหม่ ไม่ท้อ ต่อชีวิตผู้ลิขิต ตัวเรา เขาเมินเฉยกติกา กฏใด ไม่รับเลยจะลงเอย ด้วยตน คนนำทางใจด้านชา ชินกับ ความอับเฉามีหงอยเหงา ปลอบใจ อยู่ไม่ห่างหวังพึ่งใคร ไหนหนอ ก็เลือนลางเลยอยู่อย่าง เดียวดาย ท้าทายดีเมื่อรุ่งแจ้ง แสงเดือน ก็เลือนลับตาม
2202
4
1
หน้าส่วนตัว
