ใบไม้ปลิวลิ่วคว้างกลางป่าสวย ลมระรวยกลิ่นพยอมมาย้อมขวัญ ใต้แสงอ่อนโรยราของตาวัน ริ้วหมอกพันเคลียเคล้าทั่วราวไพร ร่องลำธารซ่านสายพรายแพรน้ำ กระซิบร่ำเว้าวอนอย่างอ่อนไหว ไผ่เสียดกอล้ออ้อนทอดถอนใจ เป็นเพลงไพรระงมพรมพนา อยากทรุดกายรายเรียงลงเคียงข้าง ฝากฝังร่างทอดอยู่กับภูผา มีกระท่อมพรานไพรอยู่ใกล้ตา แนบนิทราหลับฝันนิรันดร.
775
9
0
หน้าส่วนตัว
