ตะวัน
ขณะฟ้าเปลี่ยนสี...
เมฆทุกก้อนในตอนนี้หยุดเคลื่อนไหว
ฟ้าจ๋าฟ้า...สีของฟ้า...ฟ้าเกินไป
ตาฉันพร่าฟ้าเห็นไหมหยดน้ำตา...
ยินเสียงเข็มวินาทีที่เดินทาง...
น้ำในตามันพร่าพร่างจนทางพร่า
มองไม่เห็นเส้นจุดหมายที่ปลายฟ้า
ไม่อาจแม้แต่สบตาดวงตะวัน...
ฝันหนึ่งฝันในวันนี้ที่ผ่านพ้น...
คนหนึ่งคนในวันนี้ที่ผ่านผัน
ความเดียวดายผ่านวันนี้มีอีกวัน
ฉันไม่มีใครทั้งนั้นไม่มีเลย...
ความอ้างว้างช่างเย็นเยียบและเรียบง่าย...
ดูคล้ายๆ...สรรพสิ่งหยุดนิ่งเฉย
แต่ความจริงเธอรู้ไหม...ไม่ใช่เลย
มันเป็นเพียงความคุ้นเคยที่จำใจ...
สิ่งที่ฉันนั้นทำได้ในตอนนี้...
คือสบตาเข็มนาทีที่เคลื่อนไหว
เพื่อรับรู้ว่า
2546
5
0
หน้าส่วนตัว
