เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
แถบทิวสน ยาวไกล สุดสายตา
มองแล้วพา หัวใจ เศร้าหม่นหมอง
มองไปแล้ว ทำให้ น้ำตานอง
เจ้าคู่ครอง ของพี่ อยู่ที่ใด
ลมทะเล ถ่าโถม โหมเข้าฝั่ง
พี่คอยนั่ง คิดถึง เจ้ารู้ไหม
แม่นกน้อย กลอยใจ ที่อยู่ไกล
รู้บ้างไหม พี่คนนี้ คิดถึงเธอ
พี่อยู่ไกล แต่หัวใจ ยังใกล้ชิด
คงสนิท แนบแน่น และพร่ำเพ้อ
ว่าเมื่อไหร่ จะได้ พบกับเธอ
เกาะยอเธอ จำได้ไหม มาอย่างไร
รูสมิแล อยู่ห่างไกล ใจถวิล
หากโบยบิน ไปได้ อย่างใจหมาย
ชายน้ำเค็ม คนนี้ ถึงอยู่ไกล
จะเร่งไป อยู่เคียงข้าง นกตานี
หากแต่เพียง ครอบครัวเจ้า ยอมรับพี่
เราคงมี ครอบครัว อันสุขขี
เจ้าจากไป พี่เจ็บช้ำ ปวดชีวี
ไปเพื่อพี่ แต่พี่ช้ำ รอทุกข์ทน
6050
14
0
หน้าส่วนตัว
