กระบี่ใบไม้
สายลมฝนกรรโชกมาฟ้าคลุ้มคลั่ง
เพื่อฝากฝังความรักไว้ใจสลาย
ผืนแผ่นดินมีผู้คนอยู่มากมาย
แต่ฉันนี้มีที่หมายเพียงผู้เดียว
ฉันไม่มองเห็นภาพใครในพายุ
มองเห็นแค่เงาไม้ผุกลางน้ำเชี่ยว
สูญสิ้นเธอคล้ายหญ้าบางกลางคมเคียว
โดดและเดี่ยวมีชีวิต...ไร้จิตใจ
อย่าได้หยุดหลั่งน้ำตาเลยฟ้ากว้าง
คำสัญญาไม่เคยจางแม้วันไหน
ขอให้ฉันนั้นโบกบินจนสิ้นไป
ฟ้าไม่อาจพรากเราให้ไกลห่างกัน
....................................................
เมื่อฟ้าจางสว่างแล้ววับแวววาว
หยดน้ำค้างยังพร่างพราวเลอะเลือนฝัน
ภาพเราสองครองคู่คิดนิจนิรันดร์
คู่ผีเสื้อสองตัวนั้น...ฉันและเธอ
2751
6
0
หน้าส่วนตัว
