หน้าส่วนตัว
สายลมพัด โชยมา คราหน้าหนาว
ท้องฟ้าพราว สดใส ไร้เมฆฝน
ช่างสวยงาม จับใจ ยามได้ยล
ใบไม้หล่น จากกิ่ง เหมือนชิงชัง
เสียงวิหค นกร้อง ก้องไปหมด
อรรถรส ให้คำนึง ถึงความหลัง
เห็นลูกนก ตกล่วง จากรวงรัง
เหมือนเช่นดัง ตัวเรา เศร้าคร่ำครวญ
เห็นสายธาร ซ่านกระเซ็น เป็นระลอก
เหมือนดั่งบอก ความนัย ฉันให้หวน
คิดถึงบ้าน ที่เกิดมา พารัญจวน
ป่านนี้นวล น้องเรา คงเศร้าใจ
อยากจะคืน ถิ่นลับ กลับมานัก
คิดถึงรัก แรมร้าง พลางอ่อนไหว
โอ้อกเอ๋ย คิดมา ครั้งคราใด
ดั่งฤทัย แทบขาด ประหลาดจริง.
11 พฤศจิกายน 2549
เบรฟ
1221
24
0
