คนลานเทวา
กล่อมน้ำค้าง ยามร้างแรม.....
จินตนาการวาดไหว เรไรร่ำ
ฟังเถอะคำจากแดโดย ความโหยหา
ตะโกนก้องถวิล เพรียกวิญญาณ์
ปลุกสรรพสิ่งนานา เถิดรับรู้
ขื่นหัวใจจรจัด ข้าพลัดหลง
ณ แดนพงดงใด อันไกลสู่
เถอะ น้ำตาอ้างว้าง ที่พร่างพรู
ซับโศกหม่นในหนดู จะชินชา
พกเพี้ยนแผกแทรกร่าง บนทางฝัน
เพ้อกวีรำพัน ปรารถนา
ลิขิตท่วงวิถี แห่งชีวา
พล่ามปรัชญาสุขโศก โลกอัตคัด
แย้มยิ้มเย้ยเย้าหยอก ดอกน้ำค้าง
คืนอ้างว้างอาวรณ์ ใจจรจัด
ยะเยียบห้วงว้าเหว่ ลมเพพัด
กล่อมกวีเซาะซัด วเนจร
กว่าลมใจ สุดท้ายจักหายห้วง
รักจะล่วงความฝัน คืนวันก่อน
3435
5
0
หน้าส่วนตัว
