ตราชู
ฝนใจ
กลอนสุภาพ กลบทสุรางค์ระบำ
ยามฝนมาฟ้าหมอง เห็นฟ่องเมฆ
แต่เอื้อเสกเอกสวยเมฆอวยสินธุ์
รื่นสุขใจใสเจิมฉ่ำเสริมจินต์
ขับร้อนสิ้น รินสมภิรมย์ทรวง
หากเจตผองจองพิษกลับจิตผัน
ถอนโมหันธ์ หมั่นให้โดยไม่หวง
รักท่วมดลท้นแด ใจแท้ดวง
เปรียบราวสรวงร่วงสินธุ์อาบรินซึม
ที่โศกคั่ง สังคมมิสมค่า
เพราะล่วงคราล่าเคร่งจ้องเล็งขรึม
เกลื่อนมณฑลหม่นทั่วดูมัวทึม
ยุคเดือดคราวด้าวครึ้มทุกข์ดึ่มครอง
เห็นเมฆที่มีทั่วแต่มั่วถ่อย
อวดเขื่องทำขำถ้อย เฝ้าคอยถอง
แล้วทิ่มเนื้อเถือนำตามทำนอง
ยิ่งเปื้อนติดปิดต้อง เลวปองตุน
ขอจิตตรงจงตรองรู้จ้อง ตรึก
อวยศรีนำสำนึกเข้าซึกหนุน
กุศลคงทรงค่าไป่ซาค