แก้วประเสริฐ
** สุดความฝัน **
สุดอันใดฤาเล่าจะเท่าโศก
แสนวิปโยคสิ่งคิดจิตเป็นไฉน
ทอดถอดซึ้งตรึงไว้ในห้วงใจ
เหตุอันใดบั่นทอนยอกย้อนฤดี
แม้นละมุนอุ่นไอในคราพบ
มิอาจลบแลเลือนเปื้อนเกษมศรี
เกิดปัญหาเหนื่อยหน่ายในชีวี
ความเปรมปรีดิ์สูญสิ้นอจินไตย
สุดอาทรแหนงหน่ายคล้ายสูญสิ้น
ช่วงชีวินเปลี่ยวเปล่าเคยเคล้าไสว
เหลือแต่เงาเคล้าห้วงปั่นป่วนฤทัย
ช่างแสนไกลเกินกว่าสุดฟ้าดิน
ความที่รู้แก่ใจในความหวัง
น้อยนิดพลังหวังไว้แม้นใคร่ถวิล
หวนสิ่งหาเปี่ยมลมขื่นขมกวิน
โอ้สูญสิ้นแปรเปลี่ยนเวียนวกวน
จะเหลือสิ่งชอกช้ำจนย้ำยอก
เป็นตราบอกฝากไว้ในสิ่งสน
เปี่ยมสิ่งโศกจารึก
หน้าส่วนตัว
1232
15
0
