วฤก
๏ ดูดาวฤกษ์เบิกฟ้าคราคืนค่ำ
ผืนฟ้าก่ำเกลื่อนพราวดาวพรายฉาย
ล้อมอ้อมเดือนเคลื่อนคละกระจายราย
แสงพรายคล้ายสีเพชรเม็ดวามงาม
ดาวเต่าช้อนซ้อนกุมกลุ่มดาวไถ
ด้วยกลใดดาริกาข้าขอถาม
จะใคร่ช้อนซ้อนฉ่ำทุกย่ำยาม
ทุกค่ำตามแต่ดาวเจ้าซ้อนกัน
ดาวลูกไก่ใสสุกกระจุกเกาะ
อกเรียมเดาะด้วยร้างห่างเหหัน
ดาวดวงน้อยร้อยมัดรัดผูกพัน
แต่เรียมอั้นอกสะอื้นขมขื่นใจ
ดาวชายธงทรงงามสบสามด้าน
สั่นสะท้านสะเทือนจิตคิดหวั่นไหว
เกรงมีสามตามพร่าคร่าเจ้าไป
เรียมคงไข้ขื่นขมระทมทรวง
ดาวหงส์หันผันพักตร์ลงปักษ์ใต้
ฤๅปักได้ดินปลักละศักดิ์สรวง
ดังเจ้าลอยล่องหาวอย่างดาวดวง
ฤๅจะร่วงลงพื้นให้ชื่นชม
ดาวสุกใสใน