victoriasecret
๐ เหมือนเร้นร่าง..กลางหน..ให้ด้นคว้า
คนึงหา..ห่างหาย..ไม่วายหวน-
ปฏิพัทธ์..มัดตรึง..ถึงแต่นวล
หลงคร่ำครวญ..เช้าค่ำ..อยู่ร่ำไร
๐ รูปงดงาม..ล่ามทรวง..คล้ายบ่วงคล้อง
ดั่งจำจอง..ใจคน..สุดทนไหว
หลุดหลงเล่ห์..เสน่หา..ร่ำอาลัย
คิดถึงน้อง..หมองไหม้..ฤทัยรอน
๐ โอ้เจ้าช่อ..มาลี..ของพี่เอ๋ย
ไฉนเลย..หอมเร่..เผยเกสร
ดั่งหมายเย้ย..มวลหมู่..ภู่ภมร
แล้วกลับซ่อน..เร้นนวล..ให้ครวญคอย
๐ ให้ผีเสื้อ..บินวน..จนเหนื่อยล้า
เฝ้าร่อนหา..กลิ่นเส้า..อย่างเหงาหงอย
ดั่งทรวงหนึ่ง..ซึ่งหมอง..ถึงร่องรอย
ที่เผยแล้ว..แผ่วค่อย..ล่ามร้อยมาน
๐ หลับตาลง..ครั้งใด..ไม่วายคิด
จะถูกผิด..ยากปลง..หยุดหลงหวาน
ฤๅ
1371
3
0
หน้าส่วนตัว
