เมจิคเชี่ยน
..............
หยดน้ำตาไหลนองบนสองแก้ม
ภาพยิ้มแย้มเลือนหายมลายสิ้น
แววตาเศร้าเหงาใจไม่ดื่มกิน
ปีกเคยบินจมดิ่งพุ่งทิ้งลง
คงเจ็บปวดรวดร้าวราวมีดเฉือน
สติเลือนมาลย์สลายคล้ายฝุ่นผง
ทิวาเพ้อราตรีพร่ำทำพะวง
แสนลุ่มหลงสิเน่ห์หาน่าเห็นใจ
ใช่ไม่ผิดเป็นสิทธิ์เพราะคิดแล้ว
หากดวงแก้วอยากหม่นกว่าคนไหน
เคยสัมผัสข้างเคียงเสียงจากใคร
รับรู้ไหมทุกข์กว่าน้ำตาอร
ลองทบทวนหวนคิดอีกนิดเถิด
สิ่งที่เกิดคือบทเรียนเพียรสั่งสอน
ให้เข้มแข็งแกร่งทนยามแรมรอน
สิ่งเร้นซ่อนมิสามารถอาจทำลาย
ความงามโลกยิ้มรอขอเธออยู่
ออกมาดูสิ่งมหัศจรรย์มากพันหลาย
เอื้อมมือคว้าแสงดาวที่พราวพราย
หลากความหมาย..เ
1825
7
0
หน้าส่วนตัว
