ใบชาสีส้ม
จากหนึ่งเป็นสอง
จากคนรักเป็นตัวสำรองคงไม่ไหว
จากฉันเป็นเขาที่อยู่ในใจ
เธอทำอย่างนี้ได้ไงคนดี
เปลี่ยนหน้าที่จากคนรัก
มาเป็นคนรู้จักกันแค่นี้
ความจริงใจที่ให้เธอมาหลายปี
ไม่เคยมีผลต่อจิตใจเธอ
มีหลายอย่างที่อยากจะถาม
อยากจะติดใจตามแต่ก็กลัวพลั้งเผลอ
กลัวคำพูดฉันไปทำร้ายเขากับเธอ
เพราะฉันยังแคร์เสมอกลัวเธอเสียใจ
น้อยใจเป็นที่สุด
ยากจะขุดมันออกมาบรรยายไหว
ความรักต้องอาศัยซึ่งความเชื่อใจ
แล้วสุดท้ายนี่ไงการเชื่อใจที่เธอบอกมา
สบายใจได้เลยนะ
แล้วคงจะไม่ต้องมาห่วงหา
จะไม่รั้งเธอไว้ด้วยนำตา
และจะไม่กล่าววาจาให้ร้ายเธอ
ยังไงก็คือคนที่เคยรัก
แม้จะเหลือเพียงคำว่ารู้จักในใจเธอ