แว่นหนา
จากวันนี้จะเลิกกวนใจเธอ
จะเลิกฝันเลิกเพ้อละเมอหวั่นไหว
ไม่ได้หมดรักเธอแต่อย่างใด
แค่เหนื่อยใจรับไม่ได้กับสิ่งที่เป็น
เพราะรักมากจึงเจ็บมาก
เจ็บเพราะรักอย่างหนักแบบที่เธอเห็น
ก็พอรู้ว่ารักเรามันคงเกิดได้ยากเย็น
สิ่งที่มีที่เป็น...จึงได้แค่ เพื่อนกัน
จะไม่มองเธอเป็นคนรักอีกแล้ว
เพราะลมหายใจแผ่วแผ่วมันไหวสั่น
ดีใจไหม จะไม่มีใครไปห่วงใยแล้ว ทุกทุกวัน
สบายใจไหมอย่างนั้น...ฉันจะได้ไป
ดูแลตัวเองดีดีนะ
ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้วล่ะ...คนเอาใจใส่
จากนี้ฉันจะรักเธอแบบเพื่อนรักกันทั่วไป
ลาก่อนนะคนใจร้าย...นี่คือกลอนสุดท้ายสำหรับเธอ