หน้าส่วนตัว
เปลวเทียนกับเส้นทางอันว่างเปล่า
พร้อมกับเงาความฝันอันปวดปร่า
ความหวังสีขาวพราวน้ำตา
พร้อมกับปริญญาอีกหนึ่งใบ
ฝันจะเดินบนเวทีแห่งชีวิต
เนรมิตมองเห็นเส้นทางได้
ณ ฟากฟ้าสีขาวยาวไกล
ฉันจะไปเอื้อมดาวสาวตะวัน
พ่อแม่พี่น้องคอง*คอยท่า
ลูกชายจะกลับมาไหมนั่น
แม่ก็ไม่รู้อยู่เช่นกัน
เห็นว่า"สักวันฉันจะมา"
เขาจึงเป็นความหวังคนทั้งบ้าน
เกียรติและงานต้องหรูพอกู้หน้า
ต้องถีบตัวถีบตนพ้นไร่นา
ถูกตีตราคาดหวังจากสังคม
การเป็นบัณฑิตใหม่ในวันนี้
ค่าอยู่ที่น
1860
17
0
