กิ่งโศก
หลุดสลาย ไร้แรง ... พยุงต้น
ปลิดปลิวหล่น พ้นกิ่ง.ก้านรุกขา
ละลิ่วลอย เค้วงลู่ สู่ฉมา
ผ่านอาภา มาลุต พิรุณริน
ปะทะโถม ลมพลิ้ว ใบสะบัด
โทมนัส กัดป่น จนแหว่งวิ่น
เดชสุรีย์ ผลาญเผา เป็นเถ้าดิน
มวลตลบ กลบสิ้น ......ดิ้นดับลง
แผ่นใบกรอบ ตอบแห้ง แดงดำปื้น
จตุบาท ย่ำพื้น ป่นเป็นผง
เคยชะอุ่ม ชุ่มรับ ประดับพง
มาแหลกลง อุทิศร่าง ภูมิเทวี
ดวงใจหล่น หลุดขั้ว ระรัวร้าว
เต้นแผ่วผ่าว ราวใ บ แห่งไม้นี้
ด้วยผจญ ฝนร้าย ร่ำราวี
แม่ธรณี...กลบร่างไว้ ..ใต้.ดินดอน...
...................................................................
รุกขา.....ต้นไม้
ฉมา.....แผ่นดิน
มาลุต..
1792
22
0
หน้าส่วนตัว
