..๏ ประหนึ่งอยู่ห่างไกลเกินใฝ่หา สุดสายตามองไปยังไม่ถึง รักที่เฝ้าปรารถนาข้าฯรำพึง อยากให้ฟ้าพับครึ่งเหลือกึ่งเดียว เพราะหัวใจเหนื่อยหนักยามรักห่าง ข้าฯเคว้งคว้างสุดอนาถปราศใครเหลียว ต้องสืบเสาะหารักทุกข์นักเชียว เศษส่วนเสี้ยวความหวังยังไม่มี คราวมองฟ้ากว้างไกลให้ร้าวลึก ความรู้สึกทุกข์ระทมถั่งโถมปรี่ ฟ้าเดียวฤๅบรรยายนัยฤดี ว่าอกนี้เจ็บยิ่งกว่าสิ่งใด ฟ้ามิอาจกูลเกื้อลดเหลือครึ่ง กลอนข้าฯจึงรันทดปราศสดใส ความรู้สึกเหมือนช้ำยากทำใจ ติงฟ้าไกลเคว้งคว้างคำอ้างเดิม ๚ะ๛
1742
7
0
หน้าส่วนตัว
