ผู้เฒ่า
กำไลหิน สีแดง..แฝงความรัก
มิแปรพักตร์ เป็นอื่น..ย่อมยืนสี
หทัยตรง คงคำ..พร่ำวจี
จะร้ายดี คลาด-เคียง..ขอเสี่ยงทาย
ตะขอเงิน สองชาย..คล้ายสลัก
ร้อยความรัก เกื้อกูล..มิสูญหาย
แม้รักร่วม สวมสนิท..ให้ติดกาย
เมื่อใดสาย สวาทวอด..จึงถอดเอย
@
กลอนนี้เขียนเลียนแบบ เอาความหมายเก็บไว้
ผมอ่านกลอนต้นแบบอยู่สิบกว่ารอบ..ชอบความหมายมาก..
อยากเก็บอารมณ์และความหมายไว้...จึงแปลงบางส่วน
ต้นฉบับ เป็นพระราชนิพนธ์ ของล้นเกล้า ร.5
ทรงประทานกำไลทอง สลักคำกลอนจารึกไว้ให้แก่.เจ้าจอมสดับ
มิได้นำมาลงไว้ ด้วยคิดว่ามิบังควร
.
2060
16
0
หน้าส่วนตัว
