ผีขี้เมา
ในชีวิตยับยุ่ยริ้วขุยขาด
มิอาจวาดสิ่งหวังสมดังหมาย
ท้องยังหิวกิ่วขอดเจียนวอดวาย
ซังกะตายสับสนอยู่วนเวียน
เป็นสิ่งแปลกปลอมปนหมู่ชนชั้น
กลางสายตาเหยียดหยันมิผันเปลี่ยน
เฝ้าตั้งแง่รังเกียจแต่เบียดเบียน
กุมบังเหียนเฆี่ยนด่าสารพัน
ฟ้ายังปิดมิดเร้นไม่เห็นแสง
ยังคลำทางกลางแหล่งที่แล้งฝัน
ไร้ทั้งเดือนเรือนดาวพราวตะวัน
มาลบรอยโศกศัลย์ทุกวันไป
เมื่ออับโชคใครหรือยื่นมือปรับ
มีแต่ทับถมซ้ำกระหน่ำใส่
ความเมตตาปรานีที่ห่างไกล
สุดเอื้อมไขว่คว้าเอาบรรเทาทอน
คงลำเค็ญตามทางอย่างก่อนเก่า
ทนกับเหงาที่หน่ายเกินถ่ายถอน
ไฟแห่งฝันอันชราสิ้นอาวร
เหลือเพียงเถ้าอาทรซึ่งรอนรา...!!!
1356
11
0
หน้าส่วนตัว
