พลายแก้ว เมืองกาญจน์
วสันต์โรย ละออง ใสผ่องแผ้ว
หวนคิดถึง พลายแก้ว แล้วสิหนอ
หลายผลงาน สลัก ร่วมถักทอ
จนเกิดก่อ ไมตรี ดีต่อกัน
ยังจดจำ คำวอน ครั้งก่อนเก่า
ทั้งสองเรา เคียงข้าง ร่วมสร้างสรร
แม้จะผ่าน ปีเดือน เคลื่อนคล้อยวัน
จึงคงมั่น สัญญา ว่าห่วงใย
หลังฝนซา ฟ้าสวย ด้วยสายรุ้ง
เธอคงมุ่ง ทำงาน ทั้งหว่านไถ
อย่าท้อถอย หวาดหวั่น นะขวัญใจ
ดวงฤทัย พิมฯเจ้า เฝ้ากังวล
เพราะภาระ หน้าที่ เรามีอยู่
เธอคงรู้ ใช่ไหม ในเหตุผล
แม้หากมี บุญทาน บันดาลดล
เราคงพ้น วิบากกรรม ที่ทำมา
พิมฯจะเป็น กำลังใจ ให้เสมอ
ขอเพียงเธอ คนดี ไม่หนีหน้า
มิทอดทิ้ง เหินห่าง แรมร้างลา
แม้ไกลตา หัวใจ เราใกล้เคียง
สายฝนพรำ ผ
1227
2
0
หน้าส่วนตัว
