plaing_piu
รับรู้นัยน์สัมผัสแดดจัดได้
รู้สึกใครไหวหวามท่ามฝนหลั่ง
เพียงชั่วฝันขวัญไกลใจละลัง
ใคร่หวังเธอยังแอบแนบแขนละมุน
เธอคือลมฤดูร้อนฉันวอนหา
รักแล้วลาร้างไกลใครอิงอุ่น
บอกได้ไหมให้แล้วลาใครทารุณ
อย่าให้อกลึกหมกมุ่นโปรดจุนเจือ
รักเร้นลึกเช่นใดฉันใคร่รู้
ต่างคงอยู่ในโลกเขลามอมเราเชื่อ
เสื่อมหลงในอุบายร้ายในเนื้อ
รักพึงเชื่อมั่นกัน...ฉันและเธอ
เป็นศรีเรือนเพื่อนตายฉันหมายมั่น
ทราบทุกสิ่งผูกพันซึ่งกันเสมอ
คือประกายสุดท้ายมืดมนลึกเจอ
เธอ...ผู้คืนชีวิตพลั้งผิดล้ม
ดวงใจนี้มีใครยิ่งดังมิ่งขวัญ
แม้นใจนั้นไม่คิดสนิทสม
ยังแสนห่วงดวงใจใครซุกซม
มิกลั้นข่มความรุ้สึก
1295
7
0
หน้าส่วนตัว
