vaproud
ลมหนาวพราวห่มรัตติกาล
พัดหมอกม่านเมฆมัวสลัว-ใส
เวิ้งฟ้าเบิกนาฏกรรม อำไพ
ละอองดาวน้อยใหญ่ระเริงระบำ
วะวับวามตามจังหวะระลอกลม
ระยับพรายคล้ายจะพรมให้ชื่นฉ่ำ
ประดับฟ้าตรึงไว้ในรอยจำ
สะท้อนใจไหวช้ำ หม่นอารมณ์
ก่อนปิดฉากนาฏกรรมอำลาลับ
ก่อนซึมซับหยดหยาดอิ่มอาบฝน
ก่อนเมฆหมอกระลอกผ่านจะซานซม
กร่อนดวงใจทุรนจม เพียงธุลี
ณ พร่างพราวของละอองช่วยส่องแสง
นำสารสื่อแสดงสู่ถิ่นที่
ถึงมิ่งมิตรผู้ห่างไกล กาล-ฤดี
ด้วยศรัทธาคงมีมิเสื่อมคลาย
อย่าตัดรอนเพราะรอนร้าวอยู่เปลี่ยวลึก
ฝากสารจารจาลึก สู่ทิศหมาย
ผ่านคุ้งฟ้าโพ้นทะเลมาเรียงราย
เพื่อร้อยเรียงเคียงกายด้วยไมตรี
ฉันยังเป็นดั่งพลัง ยามแพ้
959
2
0
หน้าส่วนตัว
