เพชรพรรณราย
ฉันมันซื่อถือใจไม่เอาเปรียบ
ตามระเบียบเทียบกฎไม่ลดหย่อน
ไม่เคยคิดเอาเปรียบใครให้เดือดร้อน
ยึดคำสอนสุนทรครูผู้สอนตน
ฉันดำเนินเผชิญโลกเพียงผู้เดียว
เส้นทางเปลี่ยวเทียวไปในแห่งหน
มีเท่าไรใช้เท่านั้นไม่ดิ้นรน
ปลีกใจพ้นไม่สนใจใครเป็นใคร
งานที่ทำประจำอยู่ดูไม่หนัก
ด้วยความรักสลักไว้ด้วยใจใฝ่
แม้ผิดพลาดบางครั้งไม่ตั้งใจ
ก็อยู่ได้ไม่เดือดร้อนใจและกาย
แต่บางคนฉ้อฉลหาผลเหตุ
ก่อนัยเลศใส่ความฉันอันมุ่งหมาย
โยนความผิดริดรอนสุนทรร้าย
ให้ฉันหายวายจากทางที่สร้างมา
จนสุดท้ายต้องพ่ายแพ้แก่เส้นสาย
ยุติธรรมห่างหายกลายกลับค่า
ถูกลงทัณฑ์อันไม่ผิดติดอุรา
เพียงเพราะว่าพาซื่อถือความดี
ฉั