ฉันเกิดในบ้านสวนจวนตีห้า แม่บอกว่าจะตื่นมานึ่งข้าวเหนียว ทำหน้ากุ้งเป็นของหวานน่าทานเชียว อีกประเดี๋ยวพระจะมามิช้าพลัน ฉันก็ดิ้นผินผันหันหัวกลับ แม่เจ็บจับจนจวนเจียนอาสัญ ยี่สิบหกมีนาลืมตาพลัน ก่อชีวันตีห้านี้ปีระกา ยามยลหน้าลูกน้อยกลอยสวาท ความเจ็บปวดแม่หายขาดแล้วแม่จ๋า เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา การศึกษามารยาทงามพร่ำอบรม กราบบูชาพระคุณแม่ของฉัน ทุกคืนวันลูกนี้มีสุขสม แม่ไม่เคยให้เราเศร้าตรอมตรม กรประณมก้มวันทามารดาเอย
1530
6
0
หน้าส่วนตัว
