ปางสีฝุ่น
อสูรกาย..ใน.ดงดาว
คืนดับดายคายน้ำค้างที่ขางขม
ข้าจ่อมจมอารมณ์หนาวในคราวฝัน
ที่ห่างหายคือพรายแสงแห่งเสี้ยวจันทร์
ข้ารับรส..บทรำพัน..สวรรค์..ใคร
..
ยามเมื่อใจ..ข้าทั้งดวงตกบ่วงร้าง
สำนึกกลางกากตะกอนวะว่อนไหว
ครั้นมองรอบขอบฟ้ากว้างที่ห่างไกล
ยังหลงไหลในเส้นทางอันพรางตา
จินตนาการ..ก้าวร้าวคราวมืดมิด
ครั้งดวงจิตทุรยศ
กฎแห่งข้า
เปลี่ยนอารมณ์ห่มสาบคราบโจรา
ให้ล่วงรุกซุกเข้ามาที่กลางใจ
ออกค้นหาความตายในลมหอบ
ข้าจะมอบให้ถึงคราวดาวดวงไหน
ที่เอื้อมอาจวาดฝันเลิศเพริศพิไล
จะล่าไล่.ในฟ้ากว้าง..อย่าง..ลำพอง
จะค้นหา.ฆ่าความฝัน.ในจันทร์ฉาย
จุดประกายจรัสจ้า..บนฟ
970
2
0
หน้าส่วนตัว
