ค่ำแล้ว แสงเดือนงาม อร่ามสรวง ดาวทั้งปวงเปล่งแสงแข่งกับโสม หริ่งเรไรรัองรับปลอบประโลม กิ่งแก้วโน้มเพราะน้ำคางพร่างพรูมา ลมครวญคำหวานเสียงธารริน กรุ่นถวินกลิ่นโศกพาเหว่ว้า พี่ก็ครวญถึงน้องนะแก้วตา ดั่งนภายามนี้ที่รำพัน ลมไหวไทรเอน ใจเต้นแล้ว มองที่แนวทิวสนดั่งภาพฝัน ด้วยเรืองรองแสงทองของตะวัน รพีพรรณเพริศแพร้วพรรณราย เยื้องย่างกายอาบน้ำค้างในยามเช้า ประกายดาวสุดท้ายหลีกวันใหม่ เจ้านกน้อยออกหากิน ณ ถิ่นไพร และก็ไร้คนเหงาใจพร้อมกับดาว