Ladybayjai
ใบไม้แห้งเหี่ยว เปลี่ยวเหงา
ไร้ชีวิตจืดเฉาแหลกสลาย
เหลือเพียงดอกชูช่อต่อสายใย
ให้ยังอยู่คงไว้ได้ชื่นชม
มันคงไม่ต่างอะไร
กับบ้านใหญ่ขาดเสาหลัก ปักถม
ลูกขาดพ่อ หมดสภาพความอุดม
ทุกข์ระทม สั่งสมมานมนาน
อนิจจังไม่จีรัง เรื่องชีวิต
รวบรวมจิตใช้ปัญญาอย่างแตกฉาน
ทำใจยอมรับปรับสภาพพอประมาณ
ความอ่อนแอที่พ้นผ่าน กลับหวนคืน
สงสารแม่ขาดคนเอาใจ
ลูกทำงานห่างไกลอย่างสุดฝืน
เหงาใจเหนื่อยกายทนกล้ำกลืน
ขออธิฐานให้แม่ตื่น จากฝันดี
ตอนนี้ดอกไม้เริ่มเบ่งบาน
สดใสกล้าหาญสุขี
ใบไม้เหี่ยวเปลี่ยนเป็นปุ๋ย อย่างดี
เหมือนลูกนี้ยังมี พ่อข้างกาย.... (คิดถึงพ่อจัง!!)
Ladybayjai
1345
0
0
หน้าส่วนตัว
