..๏ เวลาละเมอหา ระยะพาหทัยเศร้า แสนห่างระหว่างเรา สติเฝ้าฤทัยรุม หยิบแก้วเขย่าริน ขณะสิ้นหทัยสุม ดื่มเหล้ากระดกกลุ้ม ริแวะมุมณ บางบาร์ฯ ..๏ เมาสายระบายโศก กระบะโยกกระดอนหา เมากลิ้งกระซิบพา ฤชะตาสนั่นคลอน เมารักสิแสบแสน สละแม้นวลีหลอน รำพึงระลึกตอน อุระร้อนเขม่าไฟฯ ..๏คิดถึงจะซึ้งเปล่า ฤสิเฝ้าคะนองไหน ไม่เห็นกระทั่งใจ นยะให้ระเริงลอง หมดแล้ววจีเจ้า ขณะเหล้ากระดกสอง เมาแล้วสิอย่ามอง เละเทะต้องสิแน่นอนฯ๛